Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2003

Ξουτ καταραμένο 2003

Θεσσαλονίκη
Τέλη Δεκέμβρη 2003
Θείε Βασίλη...
Αν ήμουν "μοντέλα" στο Nitro ή υποψήφιος σε πασαρέλα του Αντένα, θα έλεγα ότι «θα ήθελα να αλλάξω τους ανθρώπους», «με νοιάζουν τα παιδιά όλου του κόσμου», «η Ειρήνη» και άλλα ιδεατά και θεάρεστα για να με χειροκροτήσουν οι ανεγκέφαλες κεφαλές.
Eγώ αντίθετα, που είμαι ένα τίποτα... ένας ασήμαντος στο πλήθος, θα τα ήθελα όλα αυτά αλλά δεν είμαι αφελής...
Πως μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω τον κόσμο;

Θα με βοηθήσεις μήπως εσύ;

Ξέρω τι θα μου πεις... δεν είμαι παιδί, όλα δεν γίνονται...
Αν λοιπόν έλεγες ότι πρέπει να διαλέξω, θα προβληματιζόμουνα
... δεν ξέρω τι θέλω πιο πολύ... γι αυτό τουλάχιστον «είθε εσύ ο γραφικός θείος Billakos να μου φέρει ένα ζευγάρι φτερά ώστε όλα όσα πλέκουν παγίδες στα μονοπάτια της ζωής μου, ότι με πάει πίσω σαν άνθρωπο, να τα υπερπηδήσω».
Και αναρωτιέμαι... θα το έκανες;
Θα με παραμύθιαζες με φτερά και αγγέλους;

Κουράστηκα... τόσα χρόνια, ίδιο το παραμύθι σου...
Αλαφροΐσκιωτος είσαι! που όλο χάνεις το δρόμο σου, στη μοναδική ώρα που νυχτοπερπατάς κακομοίρη... Ή πάλι μπορεί καμιά μαντόνα να σου πάρει τα μυαλά και να παραμείνεις εσώκλειστος στην οικεία της, ενώ εγώ σε περιμένω
Δεν σου έχω εμπιστοσύνη, γι αυτό ένα σου λέω...
σε διαγράφω!

Εγώ και όσοι εμπιστεύομαι ... Δεν θα το βάλουμε κάτω
Και στο τέλος, όπως γίνεται και με όλα τα "κακομαθημένα" παιδιά...
Θα γίνει το δικό μας Όχι από τύχη... αλλά επειδή θα διεκδικήσουμε ότι θέλουμε για να μας τύχει. Και καταργώντας όσα μ έμαθες από παιδί, τις ευχές, τα μακάρι, τα αχ να μου έφερνες, βαχ να είχα την τύχη, και τα άλλα εκμαυλίστηκα σου τερτίπια, θα καταργήσουμε τις αποστάσεις από το σώμα στο μυαλό. Κάθε τρελό που μας λένε, ότι δεν μπορεί, δεν γίνεται, θα το παλέψουμε, για να γίνει πατώντας τις αρρώστιες του σώματος και του νου. Δεν έχουν νόημα τα μεγάλα λόγια, οι δηλώσεις. Πράξεις θα κάνουμε όπου και όποτε μπορούμε για να διεκδικήσουμε ότι μας αξίζει. Θα αποδείξουμε ότι κάθε πέρυσι μπορεί να είναι χειρότερο… από το χρόνο που θα διανύσουμε.

Τις επιθυμίες και τα φιλιά μου - πολλά φιλιά- για το 2004 τα στέλνω μόνο σε όσους αξίζουν και το παλεύουν στον δικό τους μοναχικό αγώνα. Βλέποντας τον προσωπικό αγώνα του καθενός, έμαθα ότι κέρδος δεν προκύπτει μόνο από τον τερματισμό.
Είδα ότι καβάλα καθένας στο άτι του, με φόρα... μπορεί να γενεί πρωταθλητής εκεί που επιθυμεί. Γι αυτό και μόνο αξίζει το 2004 θα ξανοιχτούμε...
Με τη συνείδηση μας
Με τη καρδιά
Με το μυαλό...
για να ξεπεράσουμε ότι προσβάλει την αισθητική μας και το ανθρώπινο γένος
Στο χέρι μας είναι η συνταγή να πετύχει
Ένας και όλοι μας


Ξουτ καταραμένο 2003

Ένας ακόμη πόλεμος στον Περσικό φέρνει τις κοινωνίες με τις ανύπαρκτες συνειδήσεις τους αντιμέτωπες με τον εαυτό τους ενώ η όμορφη Βαγδάτη καιγότανε. Μετά σιωπή... Στη Μέση Ανατολή θρηνούν τα χαμένα παιδιά τους. Το διαστημόπλοιο Columbia το με επταμελές πλήρωμά συντρίβεται στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Η άτυπη πνευμονία τρομοκρατεί όλο τον κόσμο, η νοτιοανατολική Τουρκία ισοπεδώνεται. η Σουηδία θρηνεί την δολοφονία της Υπουργού Εξωτερικών Aννα Λιντ... Εμείς θρηνούμε τα αδικοχαμένα παιδιά του λεωφορείου στα Τέμπη. Ο "ηθοποιός" Σβαρτσενέγκερ εκλέγεται για να ασχοληθεί με τα κοινά και προβληματίζει για τον κοινό νου των ψηφοφόρων ανά τον κόσμο και τις αποφάσεις της μικρόνους πλειοψηφίας. Χιλιάδες αρνητικά παρόμοια περιστατικά σε όλο τον κόσμο Παντού τα ίδια σκέφτεσαι... Ακόμη μια χρονιά που κυριαρχεί η υποκρισία και που η διαβρωμένη πλευρά της κοινωνίας βυθίζεται στη σαπίλα. Και αν εδώ προσθέσεις χωρισμούς, καταστροφές, απώλειες από φυσικά ή μη αίτια, έρχεται να συμπληρωθεί το παζλ των χαμένων ευκαιριών της ανθρωπότητας...

Όμως αν διεκδικούμε να ζήσουμε με ψηλά το κεφάλι, δεν θα παραμείνουμε αδρανείς περιμένοντας κάποιον "Αγιο" ή σωτήρα να μας βοηθήσει. Εμείς μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα, ξεκινώντας από τον εαυτό μας

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2003

Κάλλιστον ήμαρ

(Ηλιόλουστη μέρα μετά από μπόρα)

Χαμογέλα, άνθρωπέ μου
Χαμογέλα...
Τώρα που οι μέρες είναι κρύες
κι οι νύχτες μας μοναχικές...
Σκυφτός περνάς από την πόρτα
γιατί δεν βρήκες το τετράφυλλο τριφύλλι
Σκόνταψες και έπεσες ψάχνοντας...
Σε έπιασε το παράπονο
Πήδα από το τραίνο της φυγής όμως...
γιατί και στη ζωή ...
«τα πάντα ρει»
Οι μεγάλοι χειμώνες,
οι μεγάλοι οι δρόμοι κάποτε τελειώνουν...
Χαμογέλα
Και εγώ θα σε αγαπώ...

Χαμογέλα μου
Και εγώ θα σε πάρω μαζί μου
στο καράβι του Καββαδία
να χορέψουμε στο μενεξελί των δειλινών,
που κάποτε ονειρεύτηκες...
Χαμογέλα μου
Μη μου κρύβεις κάτι που ποθώ,
... αυτό το μαγικό σου χαμόγελο
Δώσε
«χρώμα στη ζωή μου ανατέλλοντος ηλίου»
και εγώ θα βάλω φτερά
να αγκαλιάσω τη γη, τον ουρανό...
γιατί θα καμαρώνω το φως που έχεις στην
καρδιά σου
Και αν κάνεις λάθος δεν θα χάσεις
την εκτίμηση, ούτε την αποδοχή μου

Γεια και χαρά σε όλους σας !

Υ.Γ. Κάπου κάποιος κρατάει ένα τσουβάλι χαμόγελα έτοιμος να τα αδειάσει για σένα ...
Εσύ μόνο τη μιζέρια βάλε στο τσουβάλι του Billy να την πάρει μαζί του (ανταλλαγή δεν θέλει ο Άγιος;)