Παρασκευή 29 Ιουλίου 2005

Όταν μου λένε διακοπές....

(Οι ζωές μας μετράνε με τα καλοκαίρια...)

Δεν κάνω ποτέ πρόγραμμα διακοπών. Δεν ξέρω δύο και τρεις μήνες νωρίτερα ποιες θα είναι οι διαθέσεις μου. Δεν μ' απασχολεί πολύ πού θα καταλήξω. Όταν η διάθεση είναι καλοκαιρινή αλλάζει τον τρόπο να βλέπεις τα πράγματα. Η ψύχρα που μπορεί να κάνει το βράδυ είναι ο φλοίσβος που αγγίζει τα πρόσωπα μας κάτω από το φεγγάρι και η απρόσμενη μπόρα που σε κάνει λούτσα είναι μια δροσερή πινελιά που ξυπνάει το κορμί ... Διακωμωδείς το χάλια φαγητό που θα τύχει να δοκιμάσεις , πιο πολύ απ' όλα μετράει η διάθεση. Παρόμοια, γεμίζεις με γέλιο τη μέρα σου, αφού σχολιάζοντας τη στρίγγλα του γραφείου καταλήγεις ότι είναι απλά αγάμητη...

Διακοπές για κάθε έναν μας είναι κάτι διαφορετικό. «Θέλω να πάω διακοπές...» ζητάει η θεία μου.Στη σύνταξη εδώ και 15 χρονια η μόνη ενασχόληση της είναι το σπίτι.... Μπάνια δεν κάνει φοβάται κι αντιπαθεί τη θάλασσα, ο ήλιος την εκνευρίζει. Στην παραλία κάθεται μια ώρα με το ζόρι, κι αυτή κάτω από ομπρέλα. Παρόλα αυτά επιμένει ότι χρειάζεται διακοπές. Παρέα με τις φίλες, να κάνουν μουχαμπέτι.

Για τον κουρασμένο από το σιδηρουργείο Εσρέφ διακοπές σημαίνει να απλώσει το κορμί του τεμπέλικα κάτω από τον ήλιο. Έμαθε να δουλεύει με τα χέρια και τις μέρες της ξεγνοιασιάς θα τις χαρεί περισσότερο απ' όλους.

Στην κορμάρα που φτιάχτηκε στα ινστιτούτα και πέρασε ώρες κάτω από το σολάριουμ αναλογεί το λαίμαργο βλέμμα των αρσενικών και ο φθόνος των ομοφύλων της.
Το πρώτο που μας προσφέρουν οι διακοπές είναι η φυγή... Μακριά από ό,τι μας τυραννά όλο το χρόνο. «Η κόλαση είναι οι άλλοι», έλεγε ο Σαρτρ. Και η φυλακή μας είναι οι άλλοι, αν τον παραφράσουμε... Οι συνάδελφοι στη δουλειά, ο σύντροφος που έχουμε βαρεθεί, επαγγελματικές σκοτούρες, καθημερινές συνήθειες, αυτά που αναλάβαμε για λόγους ηθικής ή συμπόνιας και πιστεύουμε ότι οφείλουμε να τα κουβαλάμε, ό,τι μας πνίγει και δεν τολμούμε να το ομολογήσουμε τα «πρέπει μας»!. Εν συντομία είναι η απόδραση από όλα αυτά που ονομάζουμε «υποχρεώσεις». Κι είναι απόδραση γιατί είναι η έξοδος από τη φυλακή μας.
Μοιάζει σαν την ολιγοήμερη άδεια που παίρνει ένας φυλακισμένος. Σ' αυτό το χρόνο προσπαθεί να στριμώξει όλα αυτά που του λείπουν . Η καθημερινότητά μας δικαίως ή αδίκως είναι ιδιόρρυθμα στερημένη από κάποια ιδιαίτερη ουσία ή συγκίνηση.

Και το δεύτερο που μας προσφέρουν είναι η αναζήτηση, το όνειρο, η περιπέτεια, αυτό το κάτι που μας λείπει. Ως γνωστόν στις πολυσύχναστες πλαζ δεν πας για να απομονωθείς αλλά για να συνευρεθείς και αν προκύψει ταίρι περνάς υπέροχα. Στις διακοπές περιμένεις να συναντήσεις περιπέτεια που θα κάνει το κορμί να ανατριχιάσει. Ένας γνωστός ορμώμενος από τις περιγραφές φίλων έφυγε διακοπές για ένα μέρος που πάντα ονειρευότανε. Του είχαν κάνει μια ακριβέστατη περιγραφή για τη ζωή, τους ανθρώπους, μια ρομαντική προσέγγιση για ό,τι ένιωσαν οι ίδιοι. Μπήκε στο τριπάκι να φαντάζεται. Όταν γύρισε σχεδόν δεν μιλιότανε. Ηθικό δίδαγμα: τα όνειρα δεν δανείζονται, φτιάξε το δικό σου.

Σκέφτομαι ότι τώρα που γράφω πρέπει να έχω το πιο χαζό χαμόγελο του κόσμου. Γιατί και φέτος θα φύγω και θα πάρω μαζί μου τα βιβλία που θέλω να διαβάσω. Γιατί θα βρω εκείνη την μοναδική παραλία σε όλο το νησί που δεν θα πατάει ψυχή και θα κολυμπήσω γυμνός. Το μυαλό μου κάνει βόλτες... Από εδώ μυρίζει θάλασσα....