(Ηλιόλουστη μέρα μετά από μπόρα)
Χαμογέλα, άνθρωπέ μου
Χαμογέλα...
Τώρα που οι μέρες είναι κρύες
κι οι νύχτες μας μοναχικές...
Σκυφτός περνάς από την πόρτα
γιατί δεν βρήκες το τετράφυλλο τριφύλλι
Σκόνταψες και έπεσες ψάχνοντας...
Σε έπιασε το παράπονο
Πήδα από το τραίνο της φυγής όμως...
γιατί και στη ζωή ...
«τα πάντα ρει»
Οι μεγάλοι χειμώνες,
οι μεγάλοι οι δρόμοι κάποτε τελειώνουν...
Χαμογέλα
Και εγώ θα σε αγαπώ...
Χαμογέλα μου
Και εγώ θα σε πάρω μαζί μου
στο καράβι του Καββαδία
να χορέψουμε στο μενεξελί των δειλινών,
που κάποτε ονειρεύτηκες...
Χαμογέλα μου
Μη μου κρύβεις κάτι που ποθώ,
... αυτό το μαγικό σου χαμόγελο
Δώσε
«χρώμα στη ζωή μου ανατέλλοντος ηλίου»
και εγώ θα βάλω φτερά
να αγκαλιάσω τη γη, τον ουρανό...
γιατί θα καμαρώνω το φως που έχεις στην
καρδιά σου
Και αν κάνεις λάθος δεν θα χάσεις
την εκτίμηση, ούτε την αποδοχή μου
Γεια και χαρά σε όλους σας !
Υ.Γ. Κάπου κάποιος κρατάει ένα τσουβάλι χαμόγελα έτοιμος να τα αδειάσει για σένα ...
Εσύ μόνο τη μιζέρια βάλε στο τσουβάλι του Billy να την πάρει μαζί του (ανταλλαγή δεν θέλει ο Άγιος;)
