Ήταν ξαπλωμένη κάτω από το δέντρο, γυμνή στη καρδιά του Σέιχ Σου. «Θα μ' αγαπήσεις» του ψιθύρισε «γιατί είμαι αυτή που εκπροσωπεί ό,τι δεν τολμάς να αγγίξεις. Φοβάσαι να υποκύψεις στον πειρασμό μου, γιατί θα 'ρθεις κόντρα με την άλλη ζωή σου.»
Τη χάιδεψε βουβά και αναρωτήθηκε ποια είναι. Φοβήθηκε μήπως και μ' αυτή -σαν τις άλλες φορές- βγει πάλι από το σώμα του. Συνήθως, σε παρόμοιες συνευρέσεις, παρακολουθούσε αμέτοχος τις εξελίξεις, σαν να 'ταν άλλος. Έδειξε να διαβάζει τις σκέψεις του. Άγγιξε το μηρό της και ένιωσε μια μικρή δαγκωνιά στο λαιμό... Η σάρκα της άνοιξε, ήθελε να τον δεχτεί.
Ξεμυαλίστηκε, το κορμί της ένα μίγμα κοριτσιού και γυναίκας. Και όσο πάλλονταν τα σώματα ρυθμικά μέσα στη νύχτα, δαγκώθηκε μη πει καμιά ανοησία τύπου «σ' αγαπώ». Πίεζε τα χείλη του στα δικά της μη τυχόν και μείνουν ελεύθερα και μαρτυρήσουν αυτό που πρόδιδε η έξαψη του κορμιού του. Η γυναίκα αντέδρασε απορροφώντας τον ερεθισμό του.«Είσαι ανόητος» του είπε όταν κοιτάχτηκαν καταπρόσωπο. Ντράπηκε και κρύφτηκε πιο βαθιά μέσα της... Αυτή βογκούσε χαμηλόφωνα σαν ένιωθε τώρα τα χέρια του να της χαϊδεύουν τα στήθη της και τα φιλιά του την πλάτη της.
«Πανσέληνος ο έρωτας βουρλίζει το κορμί μου» ακουγότανε ένα τραγούδι... «και χάνομαι» συμπλήρωνε η φωνή της ξαπλωμένη δίπλα από το θέατρο. Η συναυλία ξεκίνησε πάλι μετά το διάλειμμα. Της έδωσε την ενέργεια που 'χε μέσα του και απογειώθηκαν. Από την πάλη προέκυψε μια μελανιά στον ώμο, άλλη μια στο λαιμό.... Και όμως ήταν τρυφερή και απαλή η επαφή τους. Πώς έγινε αυτό; Αναρωτήθηκε...
Η πλάνη είναι μια στιγμή της πραγματικότητας.
Επιδιώκοντας να αρέσει στο άλλο φύλλο ο Π. είχε την κακή συνήθεια να δανείζεται πολυτελή αυτοκίνητα αγνώστων, συνήθως Mercedes BMW ή Audi, γιατί πάντα θεωρούσε ότι αυτά διαθέτουν τον καλύτερο μηχανισμό-αυτόν που αυξάνει την ερωτική διάθεση μια γυναίκας. Έτσι πίστευε ότι τις κατακτά. Ευτυχώς, όμως, που κάποιες φορές ο παράγοντας τύχη λειτουργεί διορθωτικά, ρίχνοντας στα πόδια μας κάποιο πρόσωπο που λειτουργεί διαφορετικά υπέρ μας.
Έξι μήνες μετά
Πριν γνωριστούν ήταν άκεφος. Από τη νύχτα που το φεγγάρι σαν χάδι ερωτικό του προσέφερε τις θωπείες του, κάτι μέσα του θαμμένο βαθιά έδειξε να κινείται. Αποφάσισαν να ζήσουν μαζί την υπόλοιπη ζωή τους και έπαψε να ψάχνεται με παράξενους δανεισμούς επιβίωσης για να αρέσει στο άλλο φύλο. Έτρεμε μη τυχόν και κάποια μέρα τον θέλει λιγότερο. Και έχοντας μια αγάπη σαν και αυτή πλάι του, βρήκε μια δουλειά και, περίπου όπως θα επιθυμούσαν και οι περισσότεροι από μας, νοικιάσανε ένα σπίτι σε μια νεόκτιστη οικοδομή, να στεγάσουν το δικό τους παραμύθι, κάπου στα Δυτικά στη Νέα Πολιτεία.
Σήμερα
Η μοίρα είναι μια πόρνη Ο Π. σήμερα για τις παλιές του αμαρτίες εκτίει ποινή φυλάκισης στα Διαβατά. Εκείνο το βράδυ -τέλη κάποιου Ιούνη- που γνωρίστηκε με την τωρινή του γυναίκα ήμασταν παρέα στο Θέατρο Δάσους σε μια συναυλία της Χαρούλας. Μέσω του φίλου μας οι άνθρωποι που η πολιτεία περιόρισε δίκαια ή άδικα πίσω από τα κάγκελα για να τους σωφρονίσει ζήτησαν από το CITY να αναλάβει μια εκστρατεία για να συγκεντρώσουμε και να στείλουμε κάποια βιβλία. Πιθανολογώ ότι ίσως -έστω και ένας- έτσι βρει κάποιες απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα της πραγματικότητας. Μπορεί και να απελευθερωθούν προσωρινά, ανοίγοντας έστω και μέσω «ψευδαισθήσεων αναγνώσματος» τα φτερά τους. Το CITY θα αναλάβει να φτιάξει μια βιβλιοθήκη για την Φυλακή Διαβατών, εκεί που θα μείνει για άλλα δύο χρόνια ο Π. Ζητάμε από όσους αναγνώστες έχουν την δυνατότητα να μας βοηθήσουν. Μπορείτε να μας δώσετε από ένα ή και περισσότερα βιβλία. Δεν έχει σημασία αν είναι παλιό ή καινούριο. Σκεφθείτε μόνο ότι και αυτοί είναι σαν και μας, μόνο που τους έπιασαν για τα λάθη που έκαναν... περιμένουμε λοιπόν όποιους από εσάς θέλουν να συμβάλλουν στην προσπάθεια που αναλάβαμε.
Όσοι πιστοί προσέλθετε.
Παρασκευή 27 Ιουνίου 2003
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2003
μια κακή μέρα της Θεσσαλονίκης
Η πόλη φοβάται... Την έκαναν να φοβηθεί. Αυτές τις μέρες τα περισσότερα καταστήματα οχυρώνονται πίσω από μεταλλικά στόρια και κιγκλιδώματα. Τι συμβαίνει, έρχονται για να μας φάνε;;; Εγώ που δεν αντιλαμβάνομαι πλήρως τα περί παγκοσμιοποίησης, δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι προδικάζουν ότι θα γίνουν καταστροφές. Οι Θεσσαλονικείς είμαστε φιλόξενος λαός, δεν κλείνουμε τη πόρτα στα μούτρα του επισκέπτη μας, υπάρχει ωστόσο μεγάλη παραπληροφόρηση! Αντί να συμμετέχουμε στο γενικότερο κλίμα, να ενημερωθούμε και να προβληματιστούμε πάνω στην έννοια της παγκοσμιοποίησης και - γιατί όχι; - να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία για να χαρούμε την πόλη μας ως πεζοί / διαδηλωτές, αφηνόμαστε σε μία άνευ προηγουμένου κινδυνολογία, που ταλανίζει την πόλη με την εντύπωση ότι έρχονται οι βάρβαροι...
Και αναρωτιέμαι γιατί οι διοργανωτές των εκδηλώσεων δεν μας διασφαλίζουν ότι δεν θα γίνουν καταστροφές. Δεν διαβάζουν εφημερίδες, δεν βλέπουν ότι η πόλη κλείνει; Και αν κάποιες εκατοντάδες έρχονται με καταστροφική μανία, γιατί δεν τους τρίζουν τα δόντια; Να πούνε: για σταθείτε, ρε μάγκες, που θα έρθετε να σπάσετε και να ριμάξετε; Φιρουφιφι φιφιφιτο, σφυρίζουν αδιάφορα, με αποτέλεσμα οι εκδηλώσεις και οι ημερίδες που διοργανώνονται να κινδυνεύουν να γκετοποιηθούν. Γιατί αφήνουν να αμαυρώνεται έτσι μία διαδήλωση, η ορμή και το πάθος τόσων χιλιάδων ανθρώπων; Mε αυτόν τον τρόπο δεν στρέφουν έμμεσα τη πόλη εναντίον τους; Ποιον συμφέρει αυτή η κατάσταση;
To Πανεπιστήμιο διέκοψε την εξεταστική και έκλεισε! Η επίσημη τηλεοπτική δικαιολογία που ακούσαμε είναι «για να μπορέσουν οι φοιτητές να μετέχουν στην Αντι-σύνοδο» (!!!). Ναι, όπως με τις εθνικές εορτές, τη 17η Νοεμβρίου κλπ.. Τι να υποθέσω, ότι η επίσημη θέση του Ανώτατου Ιδρύματος της χώρας είναι με τη πλευρά των διαδηλωτών - άρα με το απλοϊκό μου μυαλό σκέφτομαι ότι είναι εναντίον της Συνόδου Κορυφής της Ευρώπης. Ας συμμετέχει ενεργά και επίσημα τότε. Ας το πούνε στα ίσα χωρίς φιοριτούρες. Το ότι το Πανεπιστήμιο δεν περιφρουρείται και αφήνεται στη μοίρα του, αυτό μάλλον δεν αφορά κανέναν. Οι Δήμοι παραχωρούν χώρο για τη φιλοξενία των επισκεπτών μας. Καταλαβαίνω απόλυτα το γιατί . Όποιος όμως, κόπτεται για το πολιτιστικό του προφίλ, δεν εξαντλείται διοργανώνοντας μόνο καλοκαιρινές συναυλίες του συρμού (ο ίδιος καλλιτέχνης, το ίδιο θεατρικό, που περιοδεύει με τη σειρά σχεδόν σε όλα τα φεστιβάλ). Τώρα ήταν η πιο κατάλληλη ευκαιρία να προβληθεί αυτή η πόλη με τα 2.300 χρόνια ιστορία. Τώρα έπρεπε οι δήμοι να διοργανώσουν εκδηλώσεις υποδοχής, να μοιράσουν υλικό προβολής για την πόλη για να μάθουν οι επισκέπτες μας που έρχονται ποια χώματα (τσιμέντα) θα πατήσουν.
Το αναλυτικό πρόγραμμα της Αντι-Συνόδου θα βρείτε στη σελίδα 12, καλό είναι όποιος μπορέσει να πάει να διασκεδάσει και να ενημερωθεί. Το CITY δεν είχε σκοπό να κάνει κριτική σε κανέναν, οφείλει όμως να μετέχει στα πολιτισμικά δρώμενα. Είναι το περιοδικό της Θεσσαλονίκης και, αν γράφτηκαν αυτές οι γραμμές, είναι γιατί πονάει και νοιάζεται για τη πόλη. Και εν πάση περιπτώσει είμαστε φύσει και θέσει πνεύμα αντιλογίας ακόμη και αν κινδυνεύουμε να υποπέσουμε σε κακόηχα σχήματα όπως αντί - αντί - συνοδικοί .
Venceremos
ΥΓ1 Και μια και ξεκινήσαν κάποιοι να καταστρέφουν τις κάμερες, please, συνεχίστε με τα ραντάρ και τις κάμερες εντός πόλης της τροχαίας και οπωσδήποτε κάντε κάτι και για τις τράπεζες και τα καζίνο. Παντού με καταγράφουν.
ΥΓ2 Δεν με ενδιαφέρει αν δεν μπορέσω να φτάσω εύκολα στη δουλειά μου, αν δεν κυκλοφορούν τα αυτοκίνητα στο κέντρο της πόλης και αν κλείσουν οι δρόμοι, αλλά θα γίνω έξαλλος αν δεν μπορέσω αυτά τα βράδια να πάω στο Θέατρο Γης να δω τους Νεοϋορκέζους χορευτές (και ακροβάτες θαυματοποιούς, όπως λέει η διαφήμιση) Μomix.
Και αναρωτιέμαι γιατί οι διοργανωτές των εκδηλώσεων δεν μας διασφαλίζουν ότι δεν θα γίνουν καταστροφές. Δεν διαβάζουν εφημερίδες, δεν βλέπουν ότι η πόλη κλείνει; Και αν κάποιες εκατοντάδες έρχονται με καταστροφική μανία, γιατί δεν τους τρίζουν τα δόντια; Να πούνε: για σταθείτε, ρε μάγκες, που θα έρθετε να σπάσετε και να ριμάξετε; Φιρουφιφι φιφιφιτο, σφυρίζουν αδιάφορα, με αποτέλεσμα οι εκδηλώσεις και οι ημερίδες που διοργανώνονται να κινδυνεύουν να γκετοποιηθούν. Γιατί αφήνουν να αμαυρώνεται έτσι μία διαδήλωση, η ορμή και το πάθος τόσων χιλιάδων ανθρώπων; Mε αυτόν τον τρόπο δεν στρέφουν έμμεσα τη πόλη εναντίον τους; Ποιον συμφέρει αυτή η κατάσταση;
To Πανεπιστήμιο διέκοψε την εξεταστική και έκλεισε! Η επίσημη τηλεοπτική δικαιολογία που ακούσαμε είναι «για να μπορέσουν οι φοιτητές να μετέχουν στην Αντι-σύνοδο» (!!!). Ναι, όπως με τις εθνικές εορτές, τη 17η Νοεμβρίου κλπ.. Τι να υποθέσω, ότι η επίσημη θέση του Ανώτατου Ιδρύματος της χώρας είναι με τη πλευρά των διαδηλωτών - άρα με το απλοϊκό μου μυαλό σκέφτομαι ότι είναι εναντίον της Συνόδου Κορυφής της Ευρώπης. Ας συμμετέχει ενεργά και επίσημα τότε. Ας το πούνε στα ίσα χωρίς φιοριτούρες. Το ότι το Πανεπιστήμιο δεν περιφρουρείται και αφήνεται στη μοίρα του, αυτό μάλλον δεν αφορά κανέναν. Οι Δήμοι παραχωρούν χώρο για τη φιλοξενία των επισκεπτών μας. Καταλαβαίνω απόλυτα το γιατί . Όποιος όμως, κόπτεται για το πολιτιστικό του προφίλ, δεν εξαντλείται διοργανώνοντας μόνο καλοκαιρινές συναυλίες του συρμού (ο ίδιος καλλιτέχνης, το ίδιο θεατρικό, που περιοδεύει με τη σειρά σχεδόν σε όλα τα φεστιβάλ). Τώρα ήταν η πιο κατάλληλη ευκαιρία να προβληθεί αυτή η πόλη με τα 2.300 χρόνια ιστορία. Τώρα έπρεπε οι δήμοι να διοργανώσουν εκδηλώσεις υποδοχής, να μοιράσουν υλικό προβολής για την πόλη για να μάθουν οι επισκέπτες μας που έρχονται ποια χώματα (τσιμέντα) θα πατήσουν.
Το αναλυτικό πρόγραμμα της Αντι-Συνόδου θα βρείτε στη σελίδα 12, καλό είναι όποιος μπορέσει να πάει να διασκεδάσει και να ενημερωθεί. Το CITY δεν είχε σκοπό να κάνει κριτική σε κανέναν, οφείλει όμως να μετέχει στα πολιτισμικά δρώμενα. Είναι το περιοδικό της Θεσσαλονίκης και, αν γράφτηκαν αυτές οι γραμμές, είναι γιατί πονάει και νοιάζεται για τη πόλη. Και εν πάση περιπτώσει είμαστε φύσει και θέσει πνεύμα αντιλογίας ακόμη και αν κινδυνεύουμε να υποπέσουμε σε κακόηχα σχήματα όπως αντί - αντί - συνοδικοί .
Venceremos
ΥΓ1 Και μια και ξεκινήσαν κάποιοι να καταστρέφουν τις κάμερες, please, συνεχίστε με τα ραντάρ και τις κάμερες εντός πόλης της τροχαίας και οπωσδήποτε κάντε κάτι και για τις τράπεζες και τα καζίνο. Παντού με καταγράφουν.
ΥΓ2 Δεν με ενδιαφέρει αν δεν μπορέσω να φτάσω εύκολα στη δουλειά μου, αν δεν κυκλοφορούν τα αυτοκίνητα στο κέντρο της πόλης και αν κλείσουν οι δρόμοι, αλλά θα γίνω έξαλλος αν δεν μπορέσω αυτά τα βράδια να πάω στο Θέατρο Γης να δω τους Νεοϋορκέζους χορευτές (και ακροβάτες θαυματοποιούς, όπως λέει η διαφήμιση) Μomix.
Παρασκευή 6 Ιουνίου 2003
Εκμαυλισμός;
Ένας μακρινός μου συγγενής, ο Τάκης, αποσύρθηκε από τη στεριανή ζωή και μπάρκαρε σε άλλες θάλασσες. Κάποια μονοπάτια του έρωτα τον τράβηξαν μακριά. Εδώ και 6 χρόνια αλληλογραφούμε. Τελειώνει τη βάρδια του και πέφτει με τα μούτρα στα βιβλία. Κρύβεται, βρίσκοντας διεξόδους αποσυμφόρησης. Η μεταρσίωση του αναγνώστη είναι σχεδόν πανομοιότυπη με τον οργασμό, τηρουμένων πάντα των αναλογιών. Διαβάζοντας διεγείρεσαι σιγά σιγά. Κάποια στιγμή πάλλεται πιο γρήγορα ο σφυγμός και ξεκινάει η ανθοφορία. Όταν φτάνει η στιγμή της κορύφωσης, αν και δεν τελειώνεις ποτέ, υπάρχει ένα έντονο σκίρτημα. Σίγουρα υστερεί στην εκσπερμάτωση και ενίοτε στερείται happy end. Αλλά, όπως λέει και ο ξάδελφος, «τουλάχιστον όταν διαβάζω ένα βιβλίο μπορώ μαζί να πίνω και να καπνίζω.» Αρκεί ένα βιβλίο, λοιπόν, και γαντζώνεσαι!!... Αποφεύγεις την πραγματικότητα, πλάθεις μια άλλη. Είναι η δίψα για το άγνωστο που κρύβεται μπροστά σου; Ανήκεις σε αυτούς που αναζητούν την επιβεβαίωση των πιστεύω τους σε ένα βιβλίο; Είναι μια κατάσταση που θέλεις ζήσεις!
Ο οργασμός της ανάγνωσης! Η διέγερση των αισθήσεων μέσα από το γραπτό λόγο.Είναι σαν να σε λικνίζει το κύμα μέσα σε μια βάρκα. Άπειροι χυμοί έτοιμοι να ξεχειλίσουν ξεκινούν ένα μαγικό ταξίδι. Το κύμα σε πάει βαθιά. Εκεί που πολλές φορές δεν τολμάς, ή στο νέο κόσμο που διψάς να ανακαλύψεις. Και στις δύο περιπτώσεις η αίσθηση που έχεις για το χρόνο χάνεται.
Τελειώνοντας αυτό που διαβάζεις κέρδισες και έχασες τα πάντα γιατί στο τέλος μένεις βαθιά ανικανοποίητος. Και βάζεις πλώρη για το επόμενο μέχρι να έρθει ο κορεσμός. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι σε απομακρύνει από τη δράση, γιατί πλέον παρακολουθείς αντί να ενεργείς. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος!
Όμως στις δύσκολες στιγμές πάντα υπάρχει καβάντζα το βιβλίο που σ' ανεβάζει, ή αυτό που επιμένεις μαζοχιστικά, γιατί σε κάνει λιώμα. Με λίγα λόγια είναι ιδιαίτερα εφικτή η επανάληψη και η γνώση προς μία ελεγχόμενη απόλαυση, ένα σχεδόν προκαταβαλόμενο σίγουρο και ασφαλές συναίσθημα. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν για την επικινδυνότητα να σε παρασύρει το βιβλίο πόρνη, να ξεστρατίσεις απ' τα χρηστά σου ήθη. Είθε λοιπόν να μας παρασύρει εάν είναι τόσο αδύνατη η πίστη μας. Πού ξέρεις, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να σε οδηγήσει σε κάτι πιο δυνατό. Άλλωστε η μύηση στη τελετουργία της ανάγνωσης είναι για τους έχοντες ανοιχτά τα ώτα και αναβλύζοντες τις αισθήσεις.
Τα βράδια είναι όμορφα στη παραλία του Λευκού Πύργου. Tο περίπτερο πλάι στο άγαλμα του Μ Αλεξάνδρου έχει γίνει χώρος κοινωνικής συνεύρεσης. Βλέπουμε φίλους, γνωστούς, θυμόμαστε πρόσωπα, κερνάμε κρασί και μας κερνάνε το κέφι τους. Είναι όμορφα ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν πάνω κάτω κοινά ενδιαφέροντα… Kαι, φυσικά, σχολιάζουμε τα βιβλία, το φεστιβάλ, τους περαστικούς, ό,τι μπορεί να τραβήξει τη προσοχή μας. Γελάμε με κάτι απίστευτες εκδόσεις για μάγους, τράγους, στοές, εξωγήινους, βιβλία παιδαριώδη με εξώφυλλα ενηλίκων. Επικίνδυνα βιβλία που διαμορφώνουν συνειδήσεις που γράφτηκαν από προπαγανδιστές, ή από συγγραφείς ημιμαθείς ή ανόητους. Κάψτε τα άνομα!!! Και μαζί μ αυτά τους επίορκους, τους αντίχριστους, τους σκοταδιστές, τους ομοφυλόφιλους, τους φασίστες τους κομουνιστές. Αν αφηνόμασταν στο φανατισμό της κάθε ομάδας, είναι σίγουρο ότι όλα θα γινότανε στάχτη. Αυτός που φοβάται ότι η επαφή μ' ένα βιβλίο θα αναταράξει αυτά που κρύβει μέσα του και γι αυτό το ρίχνει στη φωτιά, μοιάζει με μεσαιωνικό καλόγερο οπαδό του Ιγνάτιο Λογιόλα.
Ο οργασμός της ανάγνωσης! Η διέγερση των αισθήσεων μέσα από το γραπτό λόγο.Είναι σαν να σε λικνίζει το κύμα μέσα σε μια βάρκα. Άπειροι χυμοί έτοιμοι να ξεχειλίσουν ξεκινούν ένα μαγικό ταξίδι. Το κύμα σε πάει βαθιά. Εκεί που πολλές φορές δεν τολμάς, ή στο νέο κόσμο που διψάς να ανακαλύψεις. Και στις δύο περιπτώσεις η αίσθηση που έχεις για το χρόνο χάνεται.
Τελειώνοντας αυτό που διαβάζεις κέρδισες και έχασες τα πάντα γιατί στο τέλος μένεις βαθιά ανικανοποίητος. Και βάζεις πλώρη για το επόμενο μέχρι να έρθει ο κορεσμός. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι σε απομακρύνει από τη δράση, γιατί πλέον παρακολουθείς αντί να ενεργείς. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος!
Όμως στις δύσκολες στιγμές πάντα υπάρχει καβάντζα το βιβλίο που σ' ανεβάζει, ή αυτό που επιμένεις μαζοχιστικά, γιατί σε κάνει λιώμα. Με λίγα λόγια είναι ιδιαίτερα εφικτή η επανάληψη και η γνώση προς μία ελεγχόμενη απόλαυση, ένα σχεδόν προκαταβαλόμενο σίγουρο και ασφαλές συναίσθημα. Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν για την επικινδυνότητα να σε παρασύρει το βιβλίο πόρνη, να ξεστρατίσεις απ' τα χρηστά σου ήθη. Είθε λοιπόν να μας παρασύρει εάν είναι τόσο αδύνατη η πίστη μας. Πού ξέρεις, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να σε οδηγήσει σε κάτι πιο δυνατό. Άλλωστε η μύηση στη τελετουργία της ανάγνωσης είναι για τους έχοντες ανοιχτά τα ώτα και αναβλύζοντες τις αισθήσεις.
Τα βράδια είναι όμορφα στη παραλία του Λευκού Πύργου. Tο περίπτερο πλάι στο άγαλμα του Μ Αλεξάνδρου έχει γίνει χώρος κοινωνικής συνεύρεσης. Βλέπουμε φίλους, γνωστούς, θυμόμαστε πρόσωπα, κερνάμε κρασί και μας κερνάνε το κέφι τους. Είναι όμορφα ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν πάνω κάτω κοινά ενδιαφέροντα… Kαι, φυσικά, σχολιάζουμε τα βιβλία, το φεστιβάλ, τους περαστικούς, ό,τι μπορεί να τραβήξει τη προσοχή μας. Γελάμε με κάτι απίστευτες εκδόσεις για μάγους, τράγους, στοές, εξωγήινους, βιβλία παιδαριώδη με εξώφυλλα ενηλίκων. Επικίνδυνα βιβλία που διαμορφώνουν συνειδήσεις που γράφτηκαν από προπαγανδιστές, ή από συγγραφείς ημιμαθείς ή ανόητους. Κάψτε τα άνομα!!! Και μαζί μ αυτά τους επίορκους, τους αντίχριστους, τους σκοταδιστές, τους ομοφυλόφιλους, τους φασίστες τους κομουνιστές. Αν αφηνόμασταν στο φανατισμό της κάθε ομάδας, είναι σίγουρο ότι όλα θα γινότανε στάχτη. Αυτός που φοβάται ότι η επαφή μ' ένα βιβλίο θα αναταράξει αυτά που κρύβει μέσα του και γι αυτό το ρίχνει στη φωτιά, μοιάζει με μεσαιωνικό καλόγερο οπαδό του Ιγνάτιο Λογιόλα.