«Φοβάμαι το σκοτάδι, δεν θέλω να κοιμάμαι μόνος... με πιάνει ένα ρίγος»
...Η νύχτα καραδοκούσε σχεδόν πάντα στα δύσκολα. Τα ξέβραζε όλα αλύπητα, εξηγήσεις και επεξηγήσεις, αποκωδικοποιήσεις, τα παγωμένα κενά μιας άδειας αγκαλιάς, τους μονολόγους της καρδιάς, την υπόσχεση για αντίδραση την επόμενη μέρα, τις ερωτήσεις χωρίς απάντηση και την αντοχή της αναμονής μήπως και αύριο όλα θα είναι αλλιώς... (Σωτ.)...Εγώ μισώ και φοβάμαι τις νύχτες. Γιατί δεν ξέρω ακριβώς. Αλλά έχω πρόβλημα με τον ύπνο, υποφέρω από αϋπνίες, που παλεύω να καταπολεμήσω χωρίς χάπια, με νάρκωση στην trash-TV, βαλεριάνες, Ίντερνετ και βιβλία αυτοβοήθειας. (Χάιδω) ...'Αφησα πολύ χρόνο ανεκμετάλλευτο στις νύχτες, με βουβά κλάματα, με το μαξιλάρι σφηνωμένο στο στόμα, για να πνίξω και να σβήσω κάθε ήχο, κάθε αποδεικτικό στοιχείο που θα έφερνε τις ενοχές μου στο προσκήνιο. Για να μην καταλάβει τίποτα η μέρα, κι εγώ να παίξω το ρόλο μου. (Σοφία) …»νύχτα!!! για άλλους το σκοτάδι και για άλλους το φως, για άλλους το τέλος και για άλλους η αρχή» τα μυστικά της νύχτας, θεατρικό παραμύθι για ερωτευμένους. ...η νύχτα έχει μυστικά και μάγια που μόνο οι τυχεροί ή ονειροπόλοι καλύτερα μπορούν να κατέχουν... αν και η εποχή διατάζει να σφαγούν όλοι οι ονειροπόλοι... (Ν.) Πολύ οικεία και συγκινητικά ήταν τα μηνύματα που στείλατε για το κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας. Σε αυτά με την ειρωνική προσέγγιση για τους σεληνιασμένους διέκρινα ψήγματα μιας λογικής που διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως.
Λένε πολλά για όσους υμνούν τη νύχτα -και στα περισσότερα έχουν δίκιο-, για τους ποιητές και τα φεγγαροχτυπημένα που βρίσκουν κρυμμένο νόημα σε κάθε λέξη, σε κάθε θρόισμα της σελήνης, στο νυχτερινό παφλασμό των κυμάτων. Προφανέστατα αυτή η φυγή -με τα φτερά μιας καλπάζουσας φαντασίας- μοιάζει να πάσχει από μια εμφανή έλλειψη σοβαρότητας. Καμία αντίρρηση. Μόνο που όποιος βλέπει αυτή την πλευρά είναι σίγουρο που δεν υπήρξε ποτέ μέτοικος και μιας άλλης που υπάρχει αθέατη στο σκοτάδι. Στις νύχτες καταφεύγουν όσους καταδιώκει η μέρα, όσοι αδυνατούν να ανασάνουν τις οσμές που εκλύονται με το ξημέρωμα, όσοι προσβάλλονται από την ιλαρότητα των καταστάσεων και την ελαφρότητα των κριτών. Η νύχτα αδικείται από πολλούς γιατί κρίνεται εξ αποστάσεως με το φως της μέρας. Μην πετροβολάτε αυτούς που γύρισαν την πλάτη στην ενδυμασία της μέρας.
Μερικοί τα βράδια εκτίουν την αλλόκοτη ποινή τους με όλο το βάρος από το σκοτάδι να έχει συγκεντρωθεί σε μια μυτερή ακίδα που κάποιος τους έβαλε στο στήθος στο ύψος της καρδιάς. 'Αλλοι ζούνε μονάχοι χωρίς να το επιλέξουν, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που γέρνοντας να κοιμηθούν πλάι σε ένα άλλο κορμί νιώθουν περισσότερο μόνοι από ποτέ. Ακριβώς το μοιραίο λεπτό που κλείνουν τα μάτια οι μεν και οι δε, ξεκινάει το επισκεπτήριο των σκιών που σαρώνουν το πεδίο του νου. Στη χώρα του κενού εκεί που ο άνεμος γίνεται μαστίγιο, τη νύχτα ξεκινάει η πιο ανηλεής καταδίωξη.
«Φοβάμαι το σκοτάδι… δεν θέλω να κοιμάμαι μόνος, με πιάνει ένα ρίγος». Με παρακαλετά προσπαθούσα να πείσω τη γιαγιά μου πριν σαράντα τόσα χρόνια να μη μ' αφήσουν να κοιμηθώ μόνος. «Να μη φοβάσαι καθόλου…» έλεγε αυτή. «Αυτό που σε κάνει να ριγείς, είναι ένα χάδι, το τρυφερό χάδι της νύχτας… Κάθε φορά που το νιώθεις, να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος που σε σκέφτεται με αγάπη εκείνη την ώρα… Είσαι πολύ τυχερός!» Κι εγώ την κοιτούσα στα μάτια περιμένοντας να ακούσω κι άλλα. «…Γύρνα στο πλάι και δες πως η αγκαλιά σου θα γεμίσει…». Και γυρνούσα στο πλάι …κι έσκαγα ένα χαμόγελο αεροδρόμιο. «Και… αν αλλάξω πλευρό γιαγιάκα… θα φύγει;» Γλύκαινε το πρόσωπο της, με σκέπαζε μέχρι το κεφάλι και προσπαθώντας να κρατήσει μια σοβαρότητα, μου ψιθύριζε: «Μπα… τι λες… να δεις που μόλις κλείσεις τα μάτια, θα ακουμπήσει τα χείλη της στο αυτί σου, τόσο απαλά, που ούτε καν θα το καταλάβεις. Αυτά που θα σου πει δεν πρέπει να τα ακούσει κανείς άλλος, είναι λόγια της νύχτας, όμορφα…». Έπαιρνε βαθιά ανάσα και συνέχιζε ψιθυριστά «…Μόλις δει ότι αποκοιμήθηκες... Τσουπ, θα τρυπώσει και θα κολλήσει πάνω σου σαν βεντούζα, να κοιμηθείτε παρέα, να κάνετε όνειρα μαζί. 'Αντε… τώρα κλείσε τα μάτια, να έρθει στην αγκαλιά σου».
Επιμύθιο:
ένα καλό παραμύθι φθάνει για να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια.
