Παρασκευή 18 Ιουλίου 2003

Σκοτεινά κέφια, ήθος ανατρεπτικό

Δεν ζητούσα τίποτα περισσότερο από το να προσπαθώ να ζω σύμφωνα με ό,τι πιο αληθινό ήθελε να βγει από μέσα μου. Γιατί, άραγε, ήταν τόσο δύσκολο; Ντέμιαν, του Έρμαν Έσσε, σελ. 9, (πρώτη έκδοση 1919) Εκδόσεις Γαλαξία 1961 μετάφραση Μένη Κουμανταρέα

Τριγυρνώ στα Δυτικά, στη Μενεμένη, στις Συκιές, σε γειτονιές άγνωστες για μένα. Χάνομαι στους δρόμους μιας άλλης Θεσσαλονίκης. Τα πιο όμορφα κι αγαπημένα μέρη είναι αυτά που ανακαλύπτω, παλιά σοκάκια, αυλές και γιαγιάδες που δεν υπάρχουν. Και, όπως οι νεκροθάφτες παίρνουν τον νεκρό, τον πλένουν και τον μακιγιάρουν, έτσι και εγώ βάζω μέικ απ σε ό,τι έχει πεθάνει, αρνούμενος να το παραδεχτώ. Μια γκριμάτσα, ένα σφίξιμο στο στομάχι και πάντα αναρωτιέμαι γιατί το μυαλό εξακολουθεί να γυρίζει, γυρίζει ασταμάτητα, μπερδεύοντας τις μνήμες με τις επιθυμίες και τα όνειρα, κυριαρχώντας στην επικοινωνία. Σαν να είναι όλα κολλημένα σε μοιρολόι ηπειρώτικο.

Ακόμη κι όταν φαινομενικά είναι χαλαρά...
Ακόμη κι όταν μου μιλάνε και τους κοιτώ στα μάτια...
Ακόμη και τότε είναι δύσκολο να απαλλαγώ από αυτές.
Γαμημένες σκέψεις που δεν μπορείς να τις τροχοδρομήσεις και πολύ περισσότερο να τις διώξεις...

Μελωδίες ολοκληρωτικές, νουάρ έρωτες, βιολιά on the Road, παραλήρημα, πιάνο, πάθος, χωρισμός, τρέλα, γεύση απώλειας, ματσάκι βασιλικός στη τσέπη, δαίμονες, ποίηση, θάνατος, σαξόφωνα, καπνός και ποτά μαγικά, χορός στην άμμο, τρέλα, παρακμή, απληστία, βραχνά βαλς, μέρες άνυδρες και καυτές, διαφθορά, θλίψης μελαγχολία, δελφίνια, γλάροι, φάλαινες, αγάπη, πόνος, ζέστη, μια παρέα, δύναμη, σκοτάδι, φως, δίψα, ταξίδι άγριο, ελεγεία, ταχύτητα. Σκληρά και ωμά συναισθήματα, με ύψος, βάθος, όγκο και ενέργεια.

Όλα αυτά την ίδια στιγμή.
Τρέχουν μαζί.
Δεν μπορείς να τα βάλεις σε τάξη παρά μόνο με καταστολή. Ίσως η αιτία να 'ναι ότι κατάντησε να είναι βαθιά ντροπή οι άνθρωποι να αποκαλύπτουν τις σκέψεις τους. Γι αυτό θαυμάζω όσους έχουν τη λεβεντιά να μοιράζονται το παιχνίδι της ζωής, να ξεγυμνώνονται και να μη φοβούνται... Κανείς ποτέ δεν κατόρθωσε να είναι εντελώς ο εαυτός του, μ' όλο που ο καθένας μας το προσπαθεί - το κατά δύναμην - αναλόγως με τις αντοχές του.

Ψυχή το αντάλλαγμα.

ss@city231.gr

ΥΓ1: Πλάι στο κύμα, χαλαρά, κουνιέσαι με ένα μάλλον παράξενο ρυθμό, χωρίς να σκέφτεσαι πολλά πολλά με Red Hot Chili Peppers... By The Way ...τραγούδια όμορφα. Η φωτό από την πολυσύχναστη Χαλκιδική - β' πόδι. Αυτή την εβδομάδα είμαστε σε αναζήτηση πλεούμενου, για να μας μεταφέρει μετά σκηνών, υπνόσακων κ.λπ. για ένα ολοήμερο γλέντι και μία γεμάτη χοροεσπερίδα σε κοντινό ερημονήσι.

ΥΓ2: Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από τη «στιγμή». Όλη μας η ζωή είναι μια αλληλουχία στιγμών. Όποιος μπορέσει να αντιληφθεί την αξία της στιγμής, τίποτα άλλο δεν θα υπάρχει για να πετύχει πια και τίποτα δεν θα υπάρχει πια για να φοβηθεί..." (Hagakure)