Η εξέγερση στο Πολυτεχνείο ξεκίνησε από τα φοιτητικά αιτήματα για τα δικαιώματα που είχαν αφαιρεθεί από τη δικτατορία (διενέργεια φοιτητικών εκλογών, διακοπή της στράτευσης των φοιτητών, και άλλα). Στις 14 Νοεμβρίου του 1973 κλείστηκαν οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο και δημιούργησαν διάφορες επιτροπές. Κάποιες φοιτητικές οργανώσεις είχαν αντιρρήσεις. Τους παρέσυρε το αυθόρμητο ρεύμα και βιάστηκαν να το οικειοποιηθούν, όπως γίνεται πάντα. Έστησαν ραδιοφωνικό σταθμό και τότε πρωτακούστηκε το «Εδώ Πολυτεχνείο, Εδώ Πολυτεχνείο».
Τη συνέχεια την ξέρουμε. Οι πρώτοι νεκροί. Κανείς δεν το περίμενε, κανείς δεν το πίστευε. Αλυσιδωτές μετά οι αντιδράσεις που οδήγησαν στον τερματισμό της 7χρονης χούντας.
Σήμερα στις πορείες πλέον δεν πάμε, δεν εμπιστευόμαστε τους διοργανωτές και αυταπάτες δεν υπάρχουν για τις επετείους.
Η πολιτεία κάθε τι που φοβάται το αφομοιώνει το ευνουχίζει και το μετατρέπει σε επέτειο αργία (1η Μάη, 28η Οκτωβρίου, 17η Νοεμβρίου). Οι εκάστοτε κυβερνώντες βγάζουν λόγους για σύμβολα, κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία, δημοκρατία. Εδώ στο παρ΄ολίγο γλιτώσαμε την παρασημοφόρηση του πρωτοπαλίκαρου της χούντας Ντερντιλή (αυτόν, που με μια σφαίρα τίναξε τα μυαλά του δεκαπεντάχρονου μαθητή έξω από το Πολυτεχνείο και ψύχραιμα γύρισε είπε: «Είδες σημάδι που ξέρω!») Το Υπουργείο Άμυνας τον πρότεινε (!!!) για παρασημοφόρηση για ανδραγάθημα που έκανε στη Κύπρο το 1964.
Το ότι διώχθηκε και καταδικάστηκε για εγκλήματα που έκανε κατά τη διάρκεια της επταετίας το ξέχασαν
Μιλάνε, όλο μιλάνε, βγάζουνε λόγους, λες και νοιάζονται
για τις ιστορικές μνήμες. Ενώ μας κρύβουν την ιστορία μας.
Θλιβερή όσο και αποκαλυπτική η έρευνα για τη γνώση της ιστορίας από τους νέους των γυμνασίων και λυκείων (Βήμα, 27.10.2002)...
Ο ένας στους δύο αγνοεί τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940-41, επτά στους δέκα δεν ξέρουν τι ήταν η Εθνική Αντίσταση,
ο ένας στους τέσσερις δεν γνωρίζει τι έγινε την 28η Οκτωβρίου 1940, 18% αγνοεί την 25η Μαρτίου,
17% δεν έχει ιδέα τι έγινε στις 17 Νοεμβρίου 1973.
Δεν είναι απίστευτο; Τοιουτοτρόπως η πολιτεία προάγει τον πολιτισμό, αλλά και τον ελληνισμό εν γένει. Μετά αναρωτιούνται οι ιθύνοντες και αναλύουν περισπούδαστα γιατί υπάρχει το φαινόμενο της σχεδόν καθολικής αποκοπής-αποξένωσης από την πολιτική, ιδίως από τους νέους. Και η ισοπέδωση των πάντων - όλοι ίδιοι είναι. Η σαπίλα πάντα βρωμάει, όσο και να κρύβεσαι. Φωτογραφίζονται, ακκίζονται για την μόρφωση της νεολαίας και κάνουν επετείους, βγάζοντας λόγους της δεκάρας.
Γι αυτό και η μετριότητά μου, δηλοί μεγαλοφώνως και απερίττως σε άπταιστην Εληνικήν: Gamw ta panigiria tous
Η 17η Νοεμβρίου ορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Φοιτητών, αρχικά για να τιμηθούν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Πράγας που στις 17η Νοεμβρίου του 1939 είδαν τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής να εισβάλουν στο πανεπιστήμιό τους, οδηγώντας στο εκτελεστικό απόσπασμα 10 άτομα και ακόμη 1.200 στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Στίχοι της εβδομάδας
Νίκος Πορτοκάλογλου
Υπάρχει λόγος σοβαρός
Πίσω μου άθλια παρτάκια / κορίτσια ντροπαλά / φοβισμένα φρικιά / Ολύμπιανς και Ντόρς / και βερμούτ με παγάκια / τα ξέρεις όλ' αυτά. / Σε είχα δει και σένα / σάν τ' άλλα φοιτητάκια / αντάρτες της πορδής / με τα λεφτά του μπαμπά / μίζερα όλα και λειψά / γι' αυτό σου λέω./ Πίσω μου άθλια σχολεία / κοπάνες και πορνό / αποβολές για μαλλιά. / Γκόμενες και κόμμα /ραντεβού στην πλατεία / τα ξέρεις όλ' αυτά / Χούντα δε θυμάμαι / μα ούτε ελευθερία / της μεταπολίτευσης / καημένη γενιά / άχρωμα όλα και λειψά / γι αυτό σου λέω.../ Υπάρχει λόγος σοβαρός / που ήμουν νέος χλιαρός / αυτά μου τύχαν δυστυχώς / μα δεν τα κρύβω ευτυχώς / και να ένας λόγος σοβαρός / που είμαι ωραίος./ Τώρα τα τραγούδια μας / τους πέφτουνε λίγα / και κάτω απ' τα μουστάκια τους / γελάν οι παλιοί / Εχουν βλέπεις πίσω τους / τη λάμψη του '60 / καθάρισαν αυτοί. / Μα αν τίποτε δεν έδωσε / σε μάς η ιστορία / αυτό το τίποτε να εκφράσεις / και να εκφραστείς / είν' η μόνη ευκαιρία που 'χω εγώ και συ / γι αυτό σου λέω.../ Υπάρχει λόγος σοβαρός / που ήμουν νέος χλιαρός / αυτά μου τύχαν δυστυχώς / μα τ' αγαπάω ευτυχώς / και να ένας λόγος σοβαρός / που είμαι ωραίος.
