Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2003

Vision Zero

Μερικές ερμηνείες της λέξης vision είναι: ορατότητα, όραμα, φάντασμα, διορατικότητα. Ζero είναι πάντα το μηδέν.
Acroama
Acrorama
Aenigma
Amnesia
Anamnesis
Ananym
Anomia
λέξεις Ελληνικές στην αγγλική, που κάτι σημαίνουν.

Λένε ότι, μια στιγμή πριν πεθάνεις, όλη η ζωή σου περνάει σαν αστραπή μπροστά από τα μάτια σου. Κάποιοι που έφτασαν μέχρι αυτό το σημείο είδαν.

Μου είπαν για τον χ που μετά 40 χρόνια γάμου χωρίζει. Η γυναίκα, που κινδύνεψε να πάει στον άλλο κόσμο, αλλάζει, παρατάει άντρα, παιδιά, σπίτι και ξεκινάει νέα ζωή. Το ζευγάρι που κάποτε σέβονταν ο ένας τον άλλο, τώρα απομακρύνονται, δεν τους αρέσει ο τρόπος που ζούνε. Κάποιος αλλάζει δουλειά για να νιώσει καλύτερα.
Πόσοι έχουν το σθένος να το κάνουν;

Με κρύο αίμα μοιάζει. Ποιο βλέμμα, όμως, μπορεί να καταγράψει κάτω από τη σάρκα το αίμα που κυλάει και τους παλμούς της καρδιάς, όταν τρυπιέσαι καθημερινά για μια δόση από την ινσουλίνη σου για να ζήσεις; Ποιος μπορεί να μετρήσει τις δόσεις;

Έχω τόσα πολλά κατά νου. Παράδειγμα, τα λευκά ποτά που είναι θάνατος για το στομάχι.
Με χιούμορ καταθλιπτικό, μάτια κλειστά, καρφώνομαι στη φαντασία μου σ’ ένα όστρακο που μοιάζει χελιδόνι. Ο λάγνος τίγρης, λέει, σε τρώει. Μπα, δεν κινδυνεύουμε από αιλουροειδή. Μόνο τη νύχτα από τα προβατάκια που γίνονται κτήνη και μας τρώνε. Σιωπές και ενδοσκοπήσεις που λένε τόσα.

«Πάμε Λονδίνο», λέει ο φίλος από την Κέρκυρα, «για τρεις μέρες μόνο». Τι να μου πουν οι ξενέρωτοι Εγγλέζοι; Λαχταρώ για άλλο ένα βράδυ στην Κωνσταντινούπολη στο Σιραγάν, στο Τζιράν που λένε οι Τούρκοι. Αλλά αυτήν τη φορά θέλω να ακούσω Ουμ Κουλσούμ και όχι Άντζελα Δημητρίου. Και να δω δελφίνια στο Βόσπορο, παίρνοντας το καραβάκι από το Εμίνονου. Δεν ξέρω τους δεσμούς που με δένουν, μόνο ότι είμαι δέσμιος φαντασμάτων. Ίσως για αυτό τώρα σειρά έχει το Κάιρο, ή να πάω κάπου πιο μακριά. 24 ώρες να ταξιδέψω με το αεροπλάνο, να ξορκίσω τα φαντάσματα. Αλλιώς Lisbon, Σάββατο πρωί, στο παζάρι της μεσαιωνικής Ευρώπης. Μεσημέρι να ρεμβάζω σε ένα μαγαζάκι στην άκρη της Ευρώπης και μετά να γίνω τύφλα με Quinta do Porto Ferreira δεκαετίας στο μπαρ του Μαροκινού, με τις πορσελάνινες κούκλες, τους ψεύτικους στρατούς και τα κρεμασμένα αεροπλανάκια.

Απροσπέλαστα τα όρια που μπαίνουν, μόνο με παραβάσεις καταργούνται. Προσπαθώντας, λοιπόν, να κυοφορήσουν οι παραβάσεις, δημιουργούμε ισορροπία μεταξύ του όλου και του τίποτα. Παρακαλώ μια χορήγηση άδειας για το πτώμα (για τη μεταφορά).


Στίχοι της εβδομάδας

Παύλος Σιδηρόπουλος
Υποκριθείτε

Υποκριθείτε σε κείνον που τιμά / σε κείνους που γεμίζουν τα κενά του σατανά /
στην ύπαρξή σας / Υποκριθείτε στον φονιά που δεν μπορεί / ν' αντέξει την επόμενη στιγμή / και κρίνει αλλιώς από την κρίση / τη δική σας / Σ' αυτόν που κυνηγά το θάνατο χωρίς ιδανικά / γιατί μονάχα κυνηγώντας τον αισθάνεται πως ζει / και νιώθει ακόμη / Υποκριθείτε στους αντάρτες στα βουνά / που οι νόμοι σας δεν τους ανήκουν πια / και το πεδίο των μαχών τους / έγινε η πόλη / Στους αθώους που σκοτώνουν από πάθος / οι ιδέες ξαφνικά γίνονται αλήθεια / κι αν οι ιδέες μετατραπούν, έγινε λάθος / Υποκριθείτε στους αθώους από πάθος / Όχι άλλα είδωλα στα επικίνδυνα παιχνίδια