Τρίτη 08.32.
E-mail από άγνωστο αποστολέα
Ξύπνησα... τι ξύπνησα, ξενύχτησα διαβάζοντας το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε». Τώρα θα κλάψω εγώ, γιατί πρέπει να φύγω και έξω έχει μαυρίλα και καταχνιά! Βλέπεις η ώρα είναι 7.00!Τι περιμένεις τέτοια ώρα, χειμώνα μήνα; Βροχούλα ψιλή -ψιλή... αλλά αρκετά δυνατή για να κάνει τις πατημασιές από τις γάτες, που τόλμησαν να καθίσουν στο καπό του αυτοκινήτου το προηγούμενο βράδυ... μικρές ακαθόριστες σφραγίδες!
Βροχή και Αθήνα; Τραγωδία!
Ξεκινάω από Ψυχικό - πόσο μ' αρέσουν οι δρόμοι του: Ανθέων, Γιασεμιών, Υακίνθων, Αμαρυλλίδος, Σολωμού, Δημοκρατίας... Ένεκα πολυτελούς γειτονιάς οι γείτονες ψιλοκοιμούνται! Θα ξεκινήσουν μετά τις 8.00 - 8.30... άρα ουδόλως τους απασχολούν προς το παρόν οι καιρικές συνθήκες! Οδηγώ προσεκτικά μη βρεθώ στο φτερό και στον προφυλακτήρα του μπροστινού μου!
Με χαρά και αισιοδοξία... έλεγα θα φτάσουμε... και φτάσαμε! Η ομπρέλα ανοικτή!
Και σε ποιο χέρι να κρατήσεις την ομπρέλα, την τσάντα, τα βιβλία, τις σημειώσεις σου; Δεν προστατεύεις... τίποτε... και όταν περάσεις το κατώφλι του γραφείου, δεν ξέρεις τι να πρωτοαπλώσεις στο καλοριφέρ! Βλέπεις σαν και σένα και άλλους κατατρεγμένους! Άντε, πότε θα 'ρθειτε να σας κυκλοφορήσουμε, τι τα ανοίξατε τα γραφεία εδώ; Εμείς θα σας μάθουμε τη ζωή του Athens by night, αφού εσείς μας μαθαίνετε για τη Σαλονίκη μας.
Τρίτη 08.35.
E-mail από γνωστό αποστολέα
Οι δρόμοι βρεγμένοι και πλυμένοι και εσύ με γυαλιά ηλίου!
Να φοβάσαι την αντηλιά! Γραμμή για Πέλεκα, την ψηλότερη κορυφή της Κέρκυρας, έβαλα... αλλά από την πολλή ομίχλη δεν βλέπεις τη μύτη σου. Στο Λεβάντε που τόσο σ' αρέσει είμαι. Μόνος. Και οι δυο γέροι ιδιοκτήτες.
Ανάψαμε το τζάκι. Μουσική. Τζαζάρει η ατμόσφαιρα και μας κάνει τα μυαλά μαρμελάδα. Και μπροστά στην οθόνη καααάθομαι και σου γράφω. Είναι μέρα για να διαβάσεις ποίηση ή να γράψεις. Στη γυμνή πλάτη μιας γκόμενας. Τι κάνετε στις πόλεις σας εσείς, βρε αστοί; Ελάτε όλοι εδώ, άντε - δεν ξέρετε τι χάνετε, κολλήσατε στις δουλειές σας. Θα σου γράψω περισσότερα αργότερα.
Τρίτη 10.35.
Τηλέφωνο στο κινητό
Τι κάνεις; Ακόμη δεν πήγατε στα καινούρια σας γραφεία;
Έχω να σου πω, είμαστε χθες όλο το βράδυ αγκαλιά με τη Μ., θα παλέψω όσο μπορώ να κρατήσω ζωντανή τη σχέση... Άντε, έλα για καφέ, να χαβαλεδιάσουμε...
Τρίτη 10.41. sms
Χθες βράδυ cabernet Sauvignon σε ποσότητα, σήμερα πονοκέφαλος. Βουίζει το σύμπαν και το ρημάδι δεν μπορεί να στροφάρει. Έχω να ολοκληρώσω μια εργασία που πρέπει να παραδώσω μέχρι την Παρασκευή. Σκέφτομαι να αλλάξω δουλειά. Πάμε κανένα ταξιδάκι να τα πούμε;
Δεν είναι πολύ όμορφο να σου δείχνουν ότι σε σκέφτονται;
Τα μηνύματα που έρχονται από γνωστούς και άγνωστους είναι ευοίωνα αισιόδοξα. Είναι φιλιά από ανθρώπους που διατηρούν την ορμή και την ελαστικότητα του νου. Στα χείλη ένα τσιγάρο, στα πάνω ή στα κάτω τους, αλλά πάντα με το γέλιο παραμάσχαλα, και καβάντζα ένα μπουκάλι για να πατάνε τη μιζέρια όταν στήνει τις παγίδες της.
Και μετά μου λένε: μη, το ένα πειράζει, το άλλο βλάπτει, εκείνο δεν κάνει... Βρε άι σιχτίρ, που μας έσπασαν τα νεύρα με τις κακές συνήθειες της αποστείρωσης.
Εμείς κρατήσαμε μόνο τα θεάρεστα:
Το τσιγάρο...
Τον καφέ...
Τα ποτά ...
Και τα ξενύχτια!
Που έκλεισαν τα καλύτερα τα σπίτια
Αλλά...
Και άνοιξαν της καρδιάς τις διαδρομές
Και της ψυχής το ελικοδρόμιο...
Τι όμορφο να ξέρεις ότι κάποιοι σ' αγαπούνε, ό,τι μαλακίες και αν κάνεις.
Και, όπως λέει και μια φίλη, αν κάνει κρύο έξω, κρύο η καρδιά μας είναι ζεστή.
Πάντα σταθερά η αμετροέπεια του λόγου
υποδηλώνει την παρουσία μας,
υπογραμμίζοντας ότι η ζωή είναι ωραία.
Για αυτό να φυλάγετε και να φιλάτε με πάθος όσους αγαπάτε και σας αγαπούν.
