πίσω απο τις λέξεις ...
...κρύβεται ο Αλέξης, έλεγε το τραγουδάκι σουξέ των Olympians, που παθιάρικα ζουζούνιζε τα ζεύγη τις νύχτες του '70 - '80 - '90, κάπου κει... πού να θυμάμαι ακριβώς πότε... Σήμερα άλλα άσματα κάνουν τα ζεύγη να λικνίζονται ("πάπι τσούλο" & " γκούτσι φόρεμα" - γκούτσι - γκούτσι και απο μυαλό ... κουκούτσι) Αυτό είναι εξέλιξη!!!
Είναι σκοτάδι και εγώ καθισμένος στην προσωπική πολυθρόνα, βάζω μουσική να παίζει και μπροστά στον προσωπικό υπολογιστή, με τον τεχνητό φωτισμό ενός λαμπατέρ, πληκτρολογώ με μανία.Η νύχτα μειδιώντας, αν και κλεισμένη σε ένα μικρό δωμάτιο, με τυλίγει με την αύρα της. Με εφηβική έξαψη τσουγκρίζοντας το ποτήρι της με το νου μου, γύρω μου σπέρνει μάγια, ενώ μου ψιθυρίζει χαϊδεύοντάς με... θα γίνω μελοδραματική...
Χαμογελώ στο ίδιο δέκατο του δευτερολέπτου...
Αναγραμματίζοντας ανορθόδοξα τη λέξη «μελοδραματική», προκύπτει ηχητικά κάτι διόλου δραματικό... και σπάζοντας το "δ" στη μέση αποκαλύπτεται το δασύ όραμα, ένα κλαμπ που αναζητεί μέλη "μη σε μέλει η ζωή είναι μέλι"... Ξέχνα ό,τι σου δείχνει η τηλεόραση, διεκδίκησέ με, λέει η νύχτα.
Χορτάσαμε, βαρεθήκαμε σκέφτομαι... ελάχιστα πλέον κάνουν το δέρμα να αναταράζεται... Άμυνά η παχυδερμίαση ... Σήμερα διεκδικούμε να κρατήσουμε ό,τι μας σερβίρανε... Και μετά τακτική ιταλικό κατενάτσιο για να μη χάσεις, όχι βραζιλιάνικη επίθεση για να κερδίσεις...
Όλα μου φταίνε...
Πώς η δημόσια τακτική μιας χώρας, να μη διαμορφώσει τα προσωπικά μας ερέβη... Πώς το προσωπικό να μη γίνει και δημόσιο... πώς να το κρύψεις...
Και στην πολιτική των "δημο-κραχτών"... ταχτήκαμε από ότι φαίνεται για να είμαστε η γενιά που θα αναβιώσει μεταλλαγμένη τη βασιλική παράδοση της κληρονομικότητας! Γιωργάκης (μπαι δε γουέη ι αμ δε φιουτσερ μεεεεν ουαου) εναντίον Κωστάκης (θα γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη) υπό τα άγρυπνα όμματα ενός "βα-φτυσμένου" λογιστή... που, όμως, ποιεί πολιτική με αριστοτεχνικές σταυροβελονιές... (οι τίτλοι και οι καταλήξεις -ακης από τα επάρατα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης). Και από δίπλα και στα αριστερά πάντα τελευταίοι και καταϊδρωμένοι οι "επ-αναστατωμένοι" που ποντάρουν τα ρέστα τους, μπας και μοιραστούν από μεταγραφή κομμάτι της πίτας... για να βουτήξουν το δάχτυλο στο μέλι, που λέει και ο χωρικός.
Ο αυριανός μελετητής της ιστορίας θα πρέπει να διευκρινίζει αν μιλάει για έτη 2004 ή 1004... Η βυζαντινή δολοπλόκα βασιλεία υπό τους αλαλαγμούς των ομοούσιων παρατρεχάμενων με αυτοκρατορική βούλα στο κούτελο, εξελίχθηκε σήμερα σε "κληρονομική δημοκρατία"...
Θεατές εμείς... όπως πάντα ακολουθώντας τους κανονισμούς της αίθουσας.
Άντε να δούμε ποιος θα κόψει τα περισσότερα εισιτήρια σ' αυτή την παράσταση...
Θα απέχω από αυτό το σπορ λέγοντας αναίσχυντα ότι τουλάχιστον έτσι διαφυλάττω την αισθητική μου... Προτιμώ καταβάλλοντας τον οβολό να παρακολουθώ τα βράδια μου μουσικές παραστάσεις.
Προτιμώ το ραδιόφωνο με τις μουσικές του.
Παρακολουθώ τις εξελίξεις μέσα από τις Σαββατοκυριακάτικες εφημερίδες
Δεν θέλω τη βίαιη εισβολή της εικόνας που μπορεί να αλλάζει ωμά την ορμή και τη διάθεση μου. Προτιμώντας να ζω με τα ορατά σκοτάδια, μου φτάνει απλά και μόνο, "τη νύχτα να δω να χορεύει", να μου κρατήσει θέση στο τραπέζι, για να μου σφραγίσει την ψυχή.
Πολλοί αυτό το οικτίρουν... όμως δεν ευτελίζεται.
«Τι πίνεις» η συνήθης ερώτηση των ομοτράπεζων, που έχουν το θάρρος και τη παρρησία που λατρεύω για να ρωτούν... Beaujolais nouveau απαντώ.
Πλανεμένος από τέτοιες νύχτες, που με εξουθενώνουν, στέκομαι πάνω από τον υπολογιστή, μέχρι να ακούσω τα πουλάκια από το χάραμα που διαφαίνεται. Προσπαθώ να κοιμηθώ μια δυο ώρες... για να ονειροβατήσω με Αλκυόνες που έρχονται αυτή την εποχή τώρα που οι σκέψεις γίνονται κύμα που σε σκάει...
