Κάνει κρύο σήμερα.
Μυρίζω γύρω μου το χρώμα της παγωνιάς.
Φασαρία αντηχούν οι ήχοι που πάγωσαν. Κάποιες στιγμές έρχεται ο ήλιος σου, αυτός που φέρνει χαμόγελα, και αμέσως πάλι χάνεται.
C' est la vie. O χρόνος έχει ξεκινήσει, αδιαφορώντας, αψηφώντας και δοκιμάζοντας τις αντοχές μας. Οι μέρες που μας πέρασαν δεν ήταν αδρανείς...
Και αν λέμε πολλά ότι έγιναν, εκείνο που ξέρω είναι ότι όλα πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Οι νίκες που πανηγυρίσαμε και όσες ήττες μας έθλιψαν.
Τώρα κάπου εκεί στον ορίζοντα του χρόνου που ήδη διανύουμε φαντάζει να γεννιέται μια μενεξελί αυγή. Είναι η ελπίδα για το νέο, το άλλο, το διαφορετικό, αυτό που λείπει, αυτό που χρειάζεσαι για να αναπνέεις.
Αναμένουμε μια καλημέρα φως να γίνει καινούργια αρχή.
Είναι μια ηλιαχτίδα που διασχίζει το σκοτάδι και την πανηγυρίζουμε σαν να τρυπάει στο μυαλό μας την αδράνεια. Ίσως επειδή πάντα μια ακτίνα ανακλαστικά είναι και αυτόματη εκτόξευση προς τα έξω.
Και αφού κάθε μέρα είναι μια αφορμή για διεκδίκηση, πάντα υπάρχει η επόμενη ευκαιρία να φάμε ακόμη μια φορά τα μούτρα μας.
Όταν πέφτεις ματώνεις και κλαις, ενώ γίνεσαι αστεία μονότονος, σχεδόν γελοίος, σκουπίζοντας τις μύξες σου. Όταν ένα χαμόγελο ανεβαίνει στο πρόσωπό σου και λάμπει, μια στιγμή το τραγούδι πριν αρχίσεις, είναι ο αντικατοπτρισμός από το γέλιο ενός παιδιού που σε παρατηρεί.
Το θέμα είναι και στις δύο περιπτώσεις να νιώθεις τη γεύση. Ακόμα και αυτή που έχει το αίμα είναι γλυκιά. Αφήνω το εύγευστο τραγούδι της ζωής ν' αντηχήσει στα σοκάκια του μυαλού μου όταν κλείνω τα μάτια και βλέπω την χαραυγή να τρέχει παλιμπαιδίζοντας μέσα στους μαχαλάδες.
Το φάλτσο παιχνίδι ξανά αρχίζει.
Όλα είναι ένας κύκλος, τίποτε δεν τελειώνει.
Η οπτική γωνία που θα το δεις αλλάζει την οπτική σου.
Τα άλλα είναι απλώς παραμυθιστορία.
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Ο χρόνος που μετράει
Lucio Dalla / Διονύσης Σαββόπουλος
Καλέ μου φίλε, σου γράφω για να παρηγορηθώ
και εξαιτίας της απόστασής μας τρελά θα εξηγηθώ
Μα από τότε που λείπεις, παρατήρησα ξανά
πως ο γέρο - χρόνος έφυγε, μα κάτι ακόμα εδώ δεν προχωρά
Σπανίως βγαίνουμε έξω και ας είναι και γιορτές
αρκετοί σωριάζουν σάκους με άμμο στα παράθυρα και στις σκεπές
Άλλος πάλι σωπαίνει για βδομάδες σα νεκρός
κι όσοι δεν έχουν κάτι τις να πουν, δεν τους περισσεύει και καιρός
Μα η μικρή οθόνη μας είπε για τη νέα χρονιά
για έναν ανασχηματισμό ευρύ που καρτερούμε πως και τι
Θα 'χουμε λέει Χριστούγεννα και καρναβάλια καθ' εκάστην
κάθε Χριστούλης θα κατέβει απ' τον σταυρό και τα πουλάκια θα επιστρέψουν στο άστυ
Θα έχει φαγοπότι και φως όλο το χρόνο
θα βγάζουν λόγο και οι μουγκοί, γιατί οι κουφοί μιλούσαν μόνο
Θα επιτραπεί ο έρως όπως τον θέλει ο καθείς
θα παντρευτούνε και οι καλόγεροί μας, μα κατόπιν δοκιμής
Και ως δια μαγείας θα εξαφανιστούν
κάτι κρετίνοι, κάτι απαίσιοι που μας ταλαιπωρούν
Βλέπεις αδελφέ μου, τι σου αραδιάζω, ακριβέ μου
μα εδώ κοντεύω να φλιπάρω, έστω σαν όνειρο αν το πάρω
Βλέπεις, βλέπεις, βλέπεις, βλέπεις
Βλέπεις κύριέ μου, παραμιλάω, τρεκλίζω
γελάω μ' όλα τα εφέ μου και συνεχίζω να ελπίζω
μα ο χρόνος ήταν μόνο για μιαν ώρα, κάτι σαν κομήτης
πόσο σκληρό γίνεται τώρα, καθώς χανόμαστε μαζί της
Ο χρόνος που μετράει σε λίγο δεν θα είναι εδώ
θα τον φάω ή θα με φάει, αυτά είχα να σου πω.
