Προεκλογική περίοδος και καθημερινά περνάν μπροστά από τα μάτια σου δεκάδες διαφημίσεις πολιτικών κομμάτων. Όλες οι τηλεοπτικές διαφημίσεις γίνονται με στόχο να σε κάνουν να αισθάνεσαι πως πρέπει να τη "μαζέψεις" (ντεμέκ, σου λένε, ότι τη δική σου πάτησες, μεγάλε, που είναι τόοοοσο μεγάλη και εσύ πόοοσο ωραίος θα 'σαι αν μας ακολουθήσεις). Αναριθμητισμός: τα 15, 16 cm σου σε κάνουν να τα βλέπεις 51, 61 και βάλε...
Αν κάποιος αλλάξει την υπογραφή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στα τηλεοπτικά σποτ πριν αυτά προβληθούν κανείς δεν θα καταλάβει τίποτα...
Κενά... αερολογίας
H διαφήμιση θέλει να είναι μια τσούλα! Σε προκαλεί να λεηλατήσεις κάθε εκατοστό του πεινασμένου της κορμιού. Με βραχνή και λίγο μπουκωμένη φωνή λέει «Σε θέλω, μωρό μου κάνε μου αυτό που μόνο εσύ ξέρεις να κάνεις τόσο καλά. Κάνε με να νιώσω πραγματική γυναίκα, παιδαρά μου». Και αυνανίζεται με χάρη φορώντας τις γαλαζοπράσινες γόβες της προκαλώντας ρεύσεις στα ραμολί. Και συ, εγώ ο ψηφοφόρος τρως το παραμύθι και λες... «Όλα δικά σου μάνα μου, στον κάλπικο κόλπο σου» ...και σκέφτεσαι, «Τι άντρας που είμαι, πεθαίνει για μένα...»
Μα ναι, θα μπορούσε οποιοδήποτε κόμμα εξουσίας να τα υπογράφει αυτά τα σποτ και να καμώνεται ότι είναι δικά του... Αμερικανιές κακές, στερημένης και στερεμένης έμπνευσης... (και για να αποφεύγουμε τις παρεξηγήσεις, ποτέ δεν φταίει ο δημιουργός , πάντα ο πελάτης)
Μια φίλη μου έγραψε χθες «...Οι πολιτικοί ανήκουν σε άλλη συνομοταξία. Αδυνατούν να συγκινήσουν γιατί απέχουν μακράν απ' το να αισθάνονται! Αν έπρεπε ν' αλλάξουν επάγγελμα, θα γινόντουσαν κακοί ηθοποιοί αλλά θα το έβγαζαν το παντεσπάνι τους. Έχω φρικάρει, όπως θα κατάλαβες. Με τον κάθε ξεπουλημένο που νομίζει ότι μπορεί να με σύρει στο ιδεολογικό άρμα του χαμαιλεοντισμού του, κραδαίνοντας τον αριβισμό του και μοστράροντας ως "τόλμη" το yes sir-ισμό του, πάντα σε αρμονία -τάχα- με τις νέες απαιτήσεις των καιρών. Δεν βλέπω ούτε έναν να φλέγεται για κάτι, αληθινά. Για οτιδήποτε, ρε γαμώτο! Έναν που να δείχνει ειλικρινής, έντιμος. Ίσως επειδή το "μαντρί", τελικά, είναι τόπος ισοπέδωσης συνειδήσεων, αξιών και οραμάτων, τόπος συνάθροισης "μικρών" (με όλη την απαξιωτική σημασία της λέξης), αιμοσταγών λύκων που θέλουν να νομίζουν πως τους βλέπουμε ως λευκά προβατάκια.»
Θα ήθελα κάποιους να υπηρετήσουν τους θεσμούς με ανιδιοτέλεια, κάτι, ας πούμε, σαν τους μεγάλους ευεργέτες. Στα αλήθεια αν ήταν να επιλέξω αυτή τη στιγμή ποιος θα μας κυβερνήσει θα διάλεγα αναφανδόν Γιώργο Παπανδρέου... και ας βγάζω ιλαρά στο πράσινο χρώμα... Έτσι για να διαψεύσω τα απιστη-μονικά γκάλοπ που μας λένε τι θέλουμε, από ποια πλευρά θα ουρήσουμε, τι μας ορίζει... Έτσι, για να τους απολύσουν όλους τους προγνωστικαράδες και να φάνε την παπάρα τους, όσοι βιάστηκαν να ενταχθούν με τους "μελλοντικούς νικητές"...Και αν, βέβαια, τα γκάλοπ έδειχναν ξανά ένα "πράσινο σοκ" τότε σίγουρα θα έκανα μια πρόποση για νουδου εβαπορέ... Για να εισπράξω την ερεθιστικά και διαστροφικά ανίερη χαρά, να βγαίνει στο «Καρφί» ο Κακαουνάκης και να απειλεί με νέες συνταρακτικές αποκαλύψεις για την επάρατη δεξιά...
Δεν είναι που θέλω να σκέφτομαι πικρόχολα είναι που κάποια στιγμή το ετούτο μου κάνει "πικ" και στέλνει "ροχάλα" ...προς τα πάνω στον αέρα... Ο κίνδυνος; Nα σου επιστρέψει!... Το πιο επικίνδυνο όμως είναι να σε φτύνουν και εσύ να νομίζεις ότι απλά βρέχει... Δεν μπορώ αυτό το τύπου αμερικέν μεσοδάχτυλο στο ποπό μας, (καλύτερο το original) τα πεφωτισμένα μυαλά του έθνους με το άρωμα του new wave αρσενικού, φτιαγμένο από κεφτέδες, καλαμαράκια τηγανητά, μεταξωτές πυζάμες και τζατζίκι... και εδώ φασισμός των ωραίων... συγχέουμε τη μορφή, τη μάπα, το στυλ, με την άμορφη ιδεολογία... και μετά αναρωτιόμαστε πως κρύβεται τόση διαφθορά σε μια καθώς πρέπει ορθόδοξη οικογένεια...
Merci σε όσους μ' ανέχονται...
ΥΓ1 Και επειδή βλέπω κάποιον εξυπνάκια έτοιμο να κατακεραυνώσει με τσιτάτα τύπου "ότι είναι εύκολο να απορρίπτεις και να καταρρίπτεις αλλά δύσκολο να καταθέτεις" ιδού και μια ενδελεχής πρόταση ...« θα της δανείσω (της τσούλας ντε, της πολιτικής) τον δονητή της καλής μου» Αποτέλεσμα: και εγώ δεν θα νιώθω μειονεκτικά και αυτή θα κάνει τη δουλειά της (μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια).
