«Δώσατε με την παρουσία σας την πνοή της νεότητας και της ζωντάνιας, της φρεσκάδας και αδιάφθορης σκέψης σας...»... «είναι ζωντανές και ρηξικέλευθες οι απόψεις σας»... «οι νέοι μας βάζουν τα γυαλιά». Εγκωμιαστικά -και μόνο- σχόλια για τους εφήβους που ελάλησαν στη Βουλή. Συγχαρητήρια και κολακείες από τα μέλη της Βουλής των Ελλήνων για μια νέα γενιά που δεν αμφισβητεί τη παλαιότερη. Που καταγγείλει την ανεργία, λες και υπάρχει κανείς που την υπερασπίζεται, το ρατσισμό αλλά στρέφει με βδελυγμία το κεφάλι της στον κατώτερο Αλβανό, μιλάει για αλύτρωτες πατρίδες, υπεραμύνεται της πίστης μας - και μαθαίνει να ζητάει... Περισσότερα χρήματα για εκείνο για το άλλο, ό,τι κάνει δηλαδή κάθε συνδικαλιστική ομάδα, κάθε κόμμα.
Μια γενιά, που εγκλωβισμένη στα συστήματα εισαγωγής και στις εκπαιδευτικές πρακτικές αποστήθισης, σπρώχνεται να υιοθετήσει και τις υπάρχουσες απόψεις της ελληνικής κοινωνίας. Μια Βουλή των Εφήβων (στο υστερόγραφο φαίνεται ο τρόπος διαλογής /επιλογής τους) που είναι καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση με τη Βουλή των Ενηλίκων. Ακίνδυνοι διαφωνούντες που φέρνουν κάτι από Λεβέντη (τον γνωστό καταγγέλλοντα πολιτευτή στο κανάλι...)Συγχωρήστε με αλλά βρίσκω άθλιους τους προβληματισμούς από όλα αυτά τα politicaly correct σχολιαρόπαιδα καθώς και τους αντίστοιχους πανηγυρισμούς... Και την άποψη αυτή σφραγίζει το χειροκρότημα της κοινωνίας μας. Αν αυτά αποτελούν τον ανθό της νεολαίας μας, τότε μια καλή συνταγή είναι χυλοπίτες Είναι ένα παιχνίδι που παίζαμε παλιά με την παρέα των ταξιδιών. Ξεχωρίζοντας κάποιους από το πλήθος λέγαμε «Αυτοί... αυτοί... τι σου θυμίζουν; ποιο φαγητό;» Νερόβραστο κολοκύθι χωρίς καν ούτε γραμμάριο από ρίγανη, δεντρολίβανο... έτσι για νοστιμιά. Δίαιτα ζωής.
Οι επαναστατικές ιδέες, η ποίηση, το ένα βήμα μπροστά, οι ανατροπές και οι ρήξεις δεν γίνονται με τις ευλογίες της κοινωνίας μας. Στο πρόσωπο κάποιων δύστυχων νέων που δόθηκε ο λόγος βρέθηκαν οι βαλβίδες ασφαλείας της χύτρας να ξεφουσκώσει η σούπα. Ντεμέκ μετέχουμε στην εξουσία, ακουγόμαστε. Ελεγχόμενος ατμός για να μην εκραγεί η κατσαρόλα. Να ξεθυμάνει το αυθόρμητο νεανικό πάθος. Το αίμα που βράζει να κρυώσει, πιο χλιαρό να γίνει, να πέσει η θερμοκρασία που καίει! Η βουλή των εφήβων διαφημίζεται γιατί είναι το βόλεμα των υπευθύνων. Είναι η ελεγχόμενη κριτική εντός ορίων που δεν αμφισβητεί τους θεσμούς αλλά τους αποδέχεται και λειτουργεί εντός τους. Αυθόρμητα τάσσομαι με τους άλλους και τις άλλες. Τους νέους που απέχουν από τα πανηγύρια και τις ομιλίες, που έχουν μια απέχθεια στη πολιτική, κάτι που είναι ελπιδοφόρο, αρκεί να μην αλλάξει σε απάθεια. Που απομακρύνονται και δημιουργούν. Παρέες, φιλίες, όρκους που θα πατήσουν. Αυτούς που απλά εννοούν τα λόγια τους τη στιγμή που τα λένε. Τα καλύτερα παιδιά απέχουν και δημιουργούν τον δικό τους κύκλο κάνοντας τα δικά τους λάθη.
Υπάρχει ελπίς.
ΥΓ1 Αντιγράφοντας από το site της Βουλής των Ελλήνων:" Κάθε μαθητής ή μαθήτρια που θέλει να συμμετάσχει, οφείλει να συντάξει γραπτή εργασία, στην οποία αναλύει ένα θέμα που το έχει βιώσει ή το αντιλαμβάνεται ως σοβαρό πρόβλημα του στενού προσωπικού ή ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. Οι γραπτές εργασίες αξιολογούνται από Καθηγητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης υπό την εποπτεία μελών της Επιτροπής του Προγράμματος της Βουλής των Εφήβων. Διευκρινίζεται ότι από κάθε εκλογική περιφέρεια της Ελλάδας επιλέγονται τόσοι Έφηβοι Βουλευτές όσοι είναι οι βουλευτές στο εθνικό κοινοβούλιο».Τα πράγματα λοιπόν δεν είναι τόσο χάλια Με τον τρόπο που αυτοί οι νέοι συλλέγονται, μόνο συμπτωματικά θα μπορούσαν να είναι η εικόνα της νεολαίας μας (οι συμμαθητές τους ποτέ δεν τους επέλεξαν).
Υπάρχει ελπίς
ΥΓ2 Κυριακή βράδυ μετά μια κουραστική μέρα με συναντήσεις, επαφές και ατέλειωτες διαβουλεύσεις, για να διώξω τα σύννεφα ανηφορίζω τον πιο όμορφο πεζόδρομο της Αθήνας. Μπλέκομαι με τα ασόβαρα πλάσματα που σουλατσέρνουν ξεκινώντας από την Ασωμάτων. Στο σκοτάδι, με θέα τη φωτισμένη ακρόπολη δύο ξωτικά αγκαλιάζονται. Στο επόμενο πλάνο τρία έφηβα τιτιβίζουν. Σκόρπιες κουβέντες τρε ζολί. Πέφτω επάνω σε δυο γερόντια που προχωρούν και θυμοσοφικά χαμογελούν, στο κουβεντιαστό ανάμεσα στα βήματα της αλληλοαφήγησης. Κι άλλα ξωτικά φευγάτα χοροπηδούν στο πλακόστρωτο με την εγκεφαλική τους μουσική να παίζει στη διαπασών την ώρα που οι δείκτες σχεδόν πλακώνονται στην πρώτη ώρα της Δευτέρας. Λίγα μέτρα παρακάτω η μοναχική κόρη με ρεμβώδη βλέμμα το σκότος ατενίζει, προς εκεί που η νοητή ευθεία δείχνει το αστεροσκοπείο... Μελαγχολική στάση σώματος με ελαφρά σκυμμένο το κεφάλι από μεγάλα βάρη... Μικρό μου... είθε να είναι αυτό το πιο βαρύ φορτίο σου.
Υπάρχει ελπίς
