Μπρος γκρεμός και πίσω φόβοι αλλά...

(τα όνειρα και οι ελπίδες δεν παγιδεύονται όταν η καρδιά ξεμυαλίζει το νου)

«- Η… είναι στα 36, παντρεμένη 12 χρόνια, έχει ένα παιδί 9 χρονών και ακόμη και τώρα δεν τολμάει να ζητήσει από τον άντρα της να κάνουν σεξ! Έχει να την πηδήξει 4 μήνες και αυτή δε λέει τίποτα, πίνει ούζα κάθε μέρα για να πνίξει τον πόνο της.
- Εννοείς ότι κρύβει από τον άνδρα της, την επιθυμία της;
- Φυσικά το κρύβει, φοβάται.»
Ο διάλογος είναι αυθεντικός μέσα στην συμπαθή αφέλειά του. (Οι φόβοι είναι και η αιτία απόκρυψης των συναισθημάτων μας. Μπλοκάρουν τη μύηση στις επιθυμίες μας.)

Η ίδια η εκπαίδευσή μας είναι φοβική.
Οι διδαχές φθείρουν το πετσί μας, προωθούν την εγκράτεια. Εάν θέλουμε να μετέχουμε στην ομάδα, πρέπει τις επιθυμίες να τις μεταλλάξουμε ή να τις καταργήσουμε... Ακόμη και η θρησκεία της αγάπης διδάσκεται μέσα από το φόβο της απόρριψης, το φόβο της κόλασης. (Αποκτάμε μια αιρετική σχέση με το εγώ μας. Μπορεί αυτό να εκφράζεται μόνο όταν είναι αρεστό ή έστω ανεκτό.)

Το παιχνίδι ξεκινάει πολύ νωρίς, αλλά κυρίως στην εφηβεία δείχνει την αγριάδα του καθώς αναγκάζουμε (πολλοί οι προφήτες ανοησιολόγοι) πιτσιρίκια να «πάρουν» αποφάσεις σύμφωνα με κριτήρια καριέρας και κυρίως οικονομικής επιτυχίας, κοινωνικής καταξίωσης και ουδόλως με γνώμονα μιας ασύγκριτα πιο ευτυχισμένης ζωής που θα σε παρασύρουν οι κλίσεις σου. (Σπάνια εναρμονίζονται οι αποφάσεις με τα ένστικτά μας, μια και κάποιοι πιεστικά επιμένουν «για το καλό μας» για να «μη δυστυχήσουμε».)

Ο φόβος της απόρριψης. Επικρατεί η αντίληψη ότι αν δεν είμαστε αρεστοί, θα μας κλωτσούν κατά βούληση. Δίνοντας μεγαλύτερη σημασία ακόμη και στην πιο άστοχη γνώμη, ξεχνάμε ότι την κούπα της λογικής μας τη γεμίζουν οι ανάγκες μας, οι βαθύτερες επιθυμίες που κρύβουμε. Περιπλανάται γύρω μας ο φόβος τι θα πουν οι άλλοι, ιδιαίτερα οι πιο δικοί μας άνθρωποι. Ειδικά αυτοί, γιατί κάπου διαισθανόμαστε ότι θα χαθεί η «καλή» εικόνα που πασχίσαμε να φτιάξουμε. (Βιώνουμε βαρύτατες εσωτερικές απώλειες όταν για να μη χάσουμε την αποδοχή κοντινών μας προσώπων, συντονιζόμαστε μαζί τους παραβλέποντας τα λυτρωτικά «θέλω» μας).

Όνειδος σκεπάζει τα συναισθήματά μας, τα οποία διαχωρίζουμε σε κατάλληλα και ακατάλληλα λόγω πάθους. Τα πρώτα τα διαλαλούμε αναμένοντας επιβράβευση, τα δεύτερα ως αθέμιτες ακολασίες τα κρύβουμε τόσο βαθιά που ενίοτε τα ξεχνάμε. Περιμένουμε να τα ανακαλύψουν. Οδηγούμαστε σε μια ζωή αρεστή στους άλλους και όχι σε μας. (Φοβόμαστε να έρθουμε σε ρήξεις που θα χαλάσουν την εικόνα μας και τελικά μένουμε μόνοι, μανιασμένοι και άπραγοι.)

Οι φόβοι μας είναι σκόρπιοι στο από εδώ και πέρα. Φοβόμαστε όχι το τώρα, όχι αυτό που συνέβη αλλά αυτό που πιθανολογούμε ότι θα συμβεί σε μέλλοντα χρόνο. Υποθέτουμε, κάνουμε σενάρια, υιοθετούμε εκδοχές και σχεδόν πείθουμε τον εαυτό μας για το τι θα συμβεί. (Η αλήθεια σπάνια είναι τόσο τρομακτική όσο οι φόβοι μας.)

Κάποιοι αρχαίοι λαοί όταν κάνανε πολεμικό συμβούλιο για να αποφασίσουν την τακτική στη μάχη έπαιρναν αποφάσεις μόνο όταν ήταν εντελώς μεθυσμένοι. Κυριαρχούσε το ασυνείδητο συναίσθημα της καρδιάς και το αξιοσημείωτο ήταν πως τις περισσότερες φορές ήταν σωστό!Σε όνειρο είδα τον πατέρα μου που έχασα κοντά 30 χρόνια πριν, όταν ήμουν σε εφηβική ηλικία... Με βαθιά μπερδεμένο το συναίσθημα ανατριχίλας, λύπης και δέους, πολλά θα ήθελα να του πω, πιο πολλά αυτά που δεν μου είπε -αμοιβαίοι οι φόβοι μας για απόρριψη- …νοερά ήθελα να του πάρω ένα κομμάτι του βάρους να με ρωτήσει, να μου πει όσα δεν μου είπε. (Ο νεκρός όμως έχει σφραγισμένο το στόμα, δεν κάνει διάλογο όταν το επιθυμούμε σε λάθος χρόνο.)

Δεν έχω ιδιαίτερη σχέση με τη θρησκεία και σπάνια θυμάμαι αυτά που βλέπω στον ύπνο μου. Από το όνειρο κυρίως μου έμεινε ένα φιμωμένο συναίσθημα πως κάτι ήθελε να μου πει. Όταν το διηγήθηκα στο τηλέφωνο, μου αποκάλυψαν ότι προχθές που το είδα ήταν Ψυχοσάββατο. Μια δυο μέρες τώρα μια σκέψη σφηνώθηκε μέσα στο μυαλό μου σαν μια αόρατη υποβλητική φωνή: «τα όνειρα και οι ελπίδες δεν παγιδεύονται όταν η καρδιά ξεμυαλίζει το νου». Διχάζομαι… (Από το μυαλό μου πέρασε η σκέψη πως ό, τι δεν μπορεί, η τραυματισμένη μνήμη να εννοήσει το μετατρέπει σε παραίσθηση.)