"Ο καρκινος στον εγκέφαλο περιορίστηκε λίγο"... μου είπε
"Αυτό είναι θαυμάσιο νέο", απάντησα Παρασκευή πρωί λίγο πριν ξεκινήσω για Αθήνα
"Ναι... όμως τα άσχημα νέα είναι ότι εκείνος ο παλιός στο μεσοθώρακα επανήλθε "
Πάγωσα...
Συνέχισε με ουδέτερη φωνή....δεν το έχω ακόμη συνειδητοποιήσει, δεν ξέρω πότε θα αρχίσω να ουρλιάζω.
"Κυριακή γυρίζω, να ρθω, να φάμε να πιουμε καφέ και να σε βαλω να ξαπλώσεις" της είπα
"Αστο καλύτερα για την ώρα, θα τηλεφωνηθούμε μέσα στην εβδομάδα και βλέπουμε", απάντησε αποφασιστικά \
Θα έχει κανένα μήνα που πήγα σπιτι της από τη τελευταία φορά... Εϊχε μαγειρέψει κάτι νόστιμο, φάγαμε, ήπια ένα μπουκάλι κρασί, αυτή δεν κάνει να πινει με τις χημειοθεραπείες της... ΅Ειναι μια δεκαετια που αντιστέκεται...Μόνη εντελώς, χωρίς κάποια σχέση, έναν αγαπημένο. Με τρεις συνεχόμενες μεταστάσεις..Το πιο άτυχο κορίτσι του κόσμου. Εχω γράψει για αυτήν και παλιότερα. Ήταν στον επαγγελματικό της τομέα το αστέρι της χώρας. Εκατοντάδες επιφανείς γνωριμίες η μοναδική ίσως που στο κινητό της υπάρχουν αποθηκευμένα νούμερα από προσωπικότητες της οικονομικής ζωης και του καλλιτεχνικού χωρου που κάποιοι θα στήναν κώλο για να βρεθούν έστω για ένα λεπτ'ο τετ α τετ. Μια σιδερένια προσωπικότητα, μια γλυκιά στρίγγλα με τη καρδιά ενός μαρουλιού....
Πριν τρία χρόνια κάναμε πρωτοχρονιά μαζί στη Δράμα στο σπιτι της φίλης μου, της τραγουδιάρας, όπως λέγαμε και γελουσαμε κρυφά.... "Εϊναι καλό παιδί και έπιτέλους σε βλέπω με μια γυναικάρα στο ύψος σου" μου έλεγε... "Τι ενοείς ότι το επίπεδο μου είναι για τραγουδιάρες;"
"Αυτή ειναι του Χατζιδάκι" απαντουσε και σκάγαμε στα γέλια.
Και την επόμενη χρονιά θυμωμένη με κατσιάδαζε: "είσαι σνομπ και κομπλεξικός που τη τρομοκράτησες "
"Αλλά ξέρω γιατί το έκανες.... σε χαλουσε που δεν γουσταρε τον παλιοτσίρκα σου, ανόητε"
.........................................................
Κοιτάζω την ώρα... είναι 7.00 η πιτσιρίκα ετών 6, ένα σιαμαμιδι που μετά βίας το ξανθό κεφάλι του φτάνει ως τη κοιλιά μου, δεν ζυγίζει πάνω από 17 κιλά. Την σηκώνω σαν πούπουλο και τη φέρνω στο ύψος των ματιών μου... Με κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια και μου λέει...
"Ελα μωρέ ... σε περιμένω έξω από τη πόρτα σου από τις 5 να ξυπνήσεις. Εχω κάνει τη πιο πολύ φασαρία που μπορούσα να κάνω, κόντεψαν να ξπνήσουν η μαμά και ο μπαμπάς και συ δεν καταλαβες τίποτα," μου λέει μουτρωμένη. "Πότε θα κάνουμε το σουπερ γλυκό που μου υποσχέθηκες... θα ξυπνήσουν οι άλλοι και δεν θα προλάβουμε την έκπληξη.
Εισαι ανόητος, το ξέρεις;"
(Τι παράξενο.... αυτό το τελευταίο μου το έχουν πει όλες οι αγαπημένες μου γυναίκες )
Και αυτή έναι μια απίθανη μικρή με γραμμένο στο DNA της, τον ορισμό γυναίκα
Μ έκανε να χαμογελώ το Σαββατοκύριακο... όταν καθόταν δίπλα μου και έκανε πως διάβαε και αυτή, όταν πήγαμε μαζί για ψώνια στο σουπερ μαρκετ, όταν μου έλεγε ποσο χαζός ειμαι που της φυλάω τα χέρια, όταν μ έπαιρνε στο κινητό να πανηγυρίσουμε παρέα φωνάζοντας "είμαστε οι καλύτεροι" μια και πέτυχε το γλυκό
...............................................
την πεμπτη στις 5 το ξημέρωμα εκλεισα ενα 4ωρο βραδυνό τηλεφώνημα με την ελπίδα η ιστορία που ήξερα ότι θα ακούσω να ήταν λάιτ... Δεν ήταν. Και εγώ δεν ξέρω τι λόγια να λέω σ αυτές τις περιπτώσεις. Μόνο αγκαλιές μπορώ να κάνω και να κλαίω παρέα
...............................................
Σε δυο βράδια τελειωσα για μια ακόμη φόρά τη <Λέσχη>, το χρειαζόμουνα απελπιστικά πολύ...
..............................................
γυρισα σπιτι το απογευμα της Κυριακής..
στο δρόμο πήγαινα με 180
τώρα είναι 2 και αδειαζω το δεύτερο μπουκάλι κράσί
θα το τραβήξω μέχρι το ξημέρωμα όσο πάει
Βαρέθηκα τόσο καιρό να γράφω
άλλα από αυτά που έχω στο μυαλό μου
Συμβιβάστικα δεχόμενος ότι ήταν μια άσκηση
Τωρα όμως
τέλος!
θέλω να βουτήξω στο βυθό
παρεα με τη φυλή μου
να ουρλιάξω με άνεση
και να ξανανέβω για αναπνοές από ένα καλαμάκι στην γλυκιά μου επιφάνεια
Δεν νομίζω ότι μπορώ να συνεχίσω σ αυτό το μπλογκ, μαλλον πρέπει να αλλάξω διεύθυνση
θα το σκεφτώ αυριο
