Ήταν λιπόσαρκος μα ευθυτενής. Γύρω στα 40. Κοστούμι από τα ετοιματζίδικα, ίσως ήταν το καλό του. Βήμα ασταθές, παπούτσι πολυφορεμένο, ένας a priori χαμένος, όπως λέει κάποια φίλη. Πολύ καθημερινός χαμένος ή καλύτερα κυνηγημένος από το πλήθος Κοιτούσε δεξιά αριστερά λες και προσπαθούσε να σε πείσει για την αγοραφοβία του. Ένας από αυτούς που δεν συχνάζουν στο social και στο ...
Αυτή όμορφη, κόρη καλής οικογένειας, με μεγάλη ακίνητη περιουσία, όπως θα έγραφε η αγγελία συνοικεσίων. Φάνηκε στη γωνία με το φοξ τεριέ της να προηγείται. Με ένα ελαφρά χορευτικό βάδισμα που πρόδιδε τα μαθήματα μπαλέτου, στο βλέμμα της ήταν ολοφάνερη η αδημονία. Χαμογελούσε σαν μικρό παιδί. Η ένωση τους ολοκληρωτική, δημόσια. Χείλη τρεμάμενα. Αγκαλιάστηκαν στα τρία μέτρα μπροστά μας διαρρηγνύοντας τη βουή του πλήθους.
-Τι του βρήκε; αναρωτήθηκαν μεγαλόφωνα στο διπλανό τραπέζι του παραλιακού καφέ...Αυτή με όλες τις προδιαγραφές tre sic, αυτός...
Απέρριψαν την εικόνα του άνδρα με το μαραμένο ύφος. Το ποια είναι η ιστορία του και τι κρύβει το μυαλό του, αν έχει συναισθήματα, όραμα και πίστη κανέναν δεν αφορά. Δεν υπακούει στους κανόνες, ξενίζει με την εμφάνιση του. Αφού δεν ανήκει στους ωραίους, σχολιάζουν οι δίπλα, θα μπορούσε να κανει μια προσπάθεια. Ας κρατούσε το «Από τη μεριά του Σουάν» στα χέρια, ή μια σπάνια επιφυλλίδα του '30. Θα έπαιρνε σίγουρα κάποιους πόντους. Αν δεν ανήκεις στους ευνοούμενους της φύσης, χρειάζεσαι τουλάχιστον την επίφαση της κουλτούρας για να καλύψεις το «κενό».
Σκεφτόμουν ότι όλοι μας, λίγο πολύ, βαθμολογούμε πάνω σε κάποια κλίμακα αξιών. Και αποδεχόμαστε ταυτόχρονα χιλιάδες νόθες βραβεύσεις που αιτιολογούν την ανεπάρκεια μας. Η ίδια η δημιουργία ολοένα και περισσότερων επιτροπών και διαγωνισμών που σε καθοδηγούν για το τι είναι ωραίο, τι πρέπει να δεις, να ακούσεις, να φας, να σου αρέσει, να αγαπήσεις αποδεικνύει ότι κατ’ ουσίαν παραμένουμε κουραδίτσες, παθητικοί θεατές. Με τόσους ειδικούς περιττεύει να σκέφτεσαι. θα βάλουν αυτοί την σφραγίδα –βραβευμένη ποιότητα το ονομάζουν- σε ό,τι είναι ορθό να ξεχωρίζεις.
Κοινώς μια σούπα με κομένο αυγολέμονο με μπόλικο κόκκινο σαφράν και λάμψη μια τέχνης (οποιασδήποτε) που οφείλεις να εθιστείς. Σερβίρεται χλιαρή σε πορσελάνινο πιάτο... Δεν είναι κακό.. Κακό είναι που απαρνήθηκες τις γεύσεις σου και πρόδωσες τον ουρανίσκο σου
Κανονικά θα αναθεωρούσα τη στάση μου όμως δεν ήξερα ότι οι ταινίες που αγάπησα δεν έχουν πάρει Όσκαρ. Τα βιβλία που με ξενύχτισαν δεν έχουν τιμηθεί με Νομπέλ και τα τραγούδια που παίζει το εγκεφαλικό μου πικάπ δεν καταδέχονται τα Grammy. Και από ό,τι ενθυμούμε δεν υπέγραψα καμμια σύμβαση αποδοχής του βραβευμένου φαίνεσθαι. Τώρα είναι αργά. Και στις γυναίκες που αγκάλιασα και ερωτεύτηκα μόνο βραβείο αντοχής μπορώ να δώσω! Ενας κοινότατος άνδρας που αναζητεί στα μπαχαρικά τις γεύσεις.
Βαδίζουν αγκαλιασμένοι. Λάμπουν τα μάτια του και σαν χαμογελά αστράφτει. Αυτή κρέμεται στον ώμο του και προσπαθούν να συντονίσουν το βήμα τους στον παλμό της καρδιάς.
Ζηλεύω...
Η εικόνα δεν συμφωνεί με τα πρότυπα. Δεν θα μπορούσε να σταθεί σαν κινηματογραφικό ζευγάρι. Γι’ αυτό και ξινίζουν οι θεατές. Τι να προτείνεις υπερασπιζόμενος; Ότι ταιριάζουν εγκεφαλικά; Είναι τραγική ειρωνεία ένα συναίσθημα, ένα έργο τέχνης, μια μελωδία να χρειάζονται επεξηγήσεις.
Όσα κατά καιρούς πραγματικά με άγγιξαν, ξύπνησαν συναισθήματα μέσα μου, έντονα συναισθήματα, κλάμα ή γέλιο μέχρι δακρύων, θυμό, συγκίνηση, ανακούφιση... Μόνο αυτά θυμάμαι, γι' αυτό και υποκλίνομαι σε όσους τα προκαλούν. Υπακούνε στο ένστικτο τους και φωτίζονται από τη φωτιά που καίει τα σωθικά τους.
Το τι αρέσει στον καθένα μας είναι άρρηκτα δεμένο με τις σκέψεις, τις ιδέες, τον χαρακτήρα του, γι' αυτό και κανένας δεν θέλω να μου πει αν αυτά που σκέφτομαι είναι σωστά ή λάθος. Αν πραγματικά κάτι ενθουσιάζει την ψυχή μας όλα τα «πρέπει» τα παραχώνουμε, σε κάποια γωνία του εγκεφάλου μας ως «άχρηστες πληροφορίες»!
Καθώς απομακρύνονται από το οπτικό μου πεδίο σκέφτομαι ότι αυτό που θα μου μείνει σαν εικόνα είναι η λάμψη που είχαν τα μάτια τους. Πιο λαμπερά από τα αστέρια του Χόλιγουντ. Ίσως γιατί αυτοί σαν γνήσιοι ηδονοθήρες έσπασαν την οκνηρία των κατευθυνόμενων επιλογών πρωταγωνιστώντας οι ίδιοι στο παιχνίδι της ζωής τους
ΥΓ Χαίρομαι που κάποια mail τρέφονται με την ένταση της φαντασίας
