Χαρήκαμε που η λογική επικράτησε για άλλη μια τετραετία. Πάντα άξιοι, πάντα με σεμνότητα και ταπεινότητα να συνεχίσουν το μεγαλειώδες έργο της κυβέρνησης με τα άψογα αντανακλαστικά για την ευημερία της οικονομίας, τη βελτίωση της καθημερινότητας. Τόσο ευτυχισμένες μέρες μακάρι να μην τελειώσουν ποτέ.
Ησυχάσαμε με την ακεραιότητα της δικαιοσύνης που κανέναν αθώο μεγαλοδικηγόρο, μεγαλοεισαγγελέα, παπά, σκανδιαλιάρη για χαζοϋποθέσεις εκατομμυρίων ευρώ και άλλα πταίσματα δεν άφησε για πολύ καιρό να σαπίζει μέσα στις φυλακές, πλάι σε ταλαίπωρους χασικλήδες, βαποράκια, φτωχοδιάβολους και άθλιους φοροφυγάδες.
Επανήλθαμε στα σωστά μας. Ο άνδρας που είναι αρχηγός πρέπει να είναι μαγκιώρος, τσαμπουκάς και να έχει το μπλα-μπλα. Ο ευγενής είναι λίγος. Απόδειξη ότι όταν είπαν στον υιό Παπανδρέου να ανεβάσει τους τόνους, αυτός εννόησε ότι πρέπει να τους κουβαλήσει όλους στην πλάτη του και λύγισε.
Εκτιμήσαμε για μια άλλη φορά τo λαϊκό ΚΚΕ για τα τρυφερά συναισθήματα και κυρίως την ευγενή άμιλλα που επέδειξε απέναντι στον Συνασπισμό και την αριστερά εν γένει. Ιδιαίτερα ¨εντυπωσίασε¨ το δόγμα «τι ΝΔ, τι ΠΑΣΟΚ» ξυπνούσε τις μνήμες «Τι Παπάγος - τι Πλαστήρας». Αυτό δείχνει ότι και κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, αλλά και ότι υπάρχει ανιδιοτέλεια, ιστορική συνέπεια, ευρύτητα ιδεών και δημοκρατική ευαισθησία.
Θαυμάσαμε την αξιοπρέπεια και το γλυκό λόγο που είχε φυλάξει η κα Βούλα Πατουλίδου για τη μη συμμετοχή της στις λίστες. Νυν υπέρ πάντων ο αγών, το κόμμα, η παράταξη και κυρίως η ιδεολογία, για την Ελλάδα ρε γαμώτο και ουχί για την πάρτη μας.
Περιμένουμε και άλλα από αυτούς. 'Αντεξαν την κατακραυγή, δεν υπέπεσαν στη λούμπα να ζητάνε φθηνές συγνώμες και απέδειξαν ότι με τα φράγκα όλα διορθώνονται. Έτσι για να πνίξουν οι πυροπαθείς τον πόνο που είχανε, τους διένειμαν τριχίλιαρα και εκεί πάνω πλάκωσαν κι οι γύφτοι, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα παρά μόνο έξοδα! Φυσικά και δικαιώθηκαν (οι γύφτοι) για τη στάση τους πανηγυρικά.
Αδημονούμε για την στιγμή που θα ακούσουμε στη βουλή τον λίγο κεντρώο λίγο δεξιό κ. Καραμανλή με τη ρητορική του δεινότητα να επιχειρηματολογεί απέναντι στους εκλεχτούς και πολύ δεξιούς κκ. Καρατζαφέρη, υιό Πλεύρη, Βορίδη, με τα άψογα Ελληνικά, όταν θα θέσουν θέματα για μετανάστες, Μακεδονία, Σκόπια, Εθνικά σύμβολα.
Απολαύσαμε την υπέρτατη δραματική αξία και τα εξαιρετικά αντανακλαστικά του «θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη». Ένα τεράστιο χαμόγελο που σε κλάσματα δευτερολέπτου (μό-λις ξεκίνησε η λιτή σεμνή κομ ιλ φο ανακοίνωση) έγινε ο σπαραγμός του χάσαμε. θρήνος…
Δικαιωθήκαμε από άκρο σε άκρο. Ο λαός πέταξε τα σταγονίδια που διαφέραν, αυτήν την ανίερη υπουργό που ανέχτηκε ιστορικούς και όχι πατριώτες (άκουσον άκουσον) να γράψουν το βιβλίο της Ιστορίας. Και αυτόν το λαό αδιαμφισβήτητα τον εκφράζει από άκρο σε άκρο η συντρόφισσα Λιάνα χέρι-χέρι με τον (νομίζω) πρώην χρυσαυγίτη Βορίδη.
Λυπηθήκαμε (λυπάμαι που το λέω) που ο ΛΑΟΣ δεν έχει χιούμορ και κουλτούρα και επιπλέον είναι κάργα συντηρητικός. Δεν εξηγείται διαφορετικά που επέλεξαν 'Αδωνι Γεωργιάδη αντί Έφη Σαρρή. Καλύτερα δηλαδή είναι τώρα;
Προβληματιστήκαμε με όσους ψήφισαν οικολόγους. Δεν καταλαβαίνουμε. Δηλαδή τι μας λένε, μετά από τόσα σπίτια που κάηκαν να πάρει το κράτος τις μπουλντόζες για να γκρεμίσει και άλλα που σαν αυθαίρετα παρέμειναν; Νισάφι.
Κατανοήσαμε περίτρανα αυτό που ξέραμε και από παλιά. Στη νίκη όλοι μαζί και στην ήττα μόνος.
